آیا تا به حال به این موضوع اندیشده اید که ممکن است نوجوان تحریک پذیر و یا ناراضی شما در واقع دچار افسردگی در نوجوانی شده باشد؟ البته اغلب نوجوانان برخی اوقات احساساتی دال بر نارضایتی دارند و اگر آشوب های هورمونی این دوره از زندگی را به بسیاری از دیگر تغییرات زندگی نوجوانان بیافزایید، فهم چرایی نوسانات خلقی نوجوانان برایتان آسانتر خواهد شد. با این حال، یافته ها نشان می دهند که یک نفر از هر هشت نوجوان، دچار افسردگی نوجوانی می باشد. افسردگی نوجوانی را می توان همزمان با سایر مشکلات جدی نوجوانی درمان نمود. بنابراین اگر غمگینی فرزند نوجوان شما بیش از دو هفته طول کشید یا او سایر علائم افسردگی را نیز از خود بروز داد، احتمالاً بدین معناست که زمان جستجوی کمک های حرفه ای فرا رسیده است.
دلایل متعددی برای ابتلای نوجوانان به افسردگی وجود دارد. به عنوان مثال، ممکن است نوجوانی به خاطر نمراتش احساس بی ارزشی و عدم کفایت نماید. عملکرد تحصیلی، منزلت اجتماعی در میان همسالان، گرایشات جنسی، و یا زندگی خانوادگی می توانند اثرات بسزایی روی چگونگی احساس نوجوانان داشته باشند. گاهی اوقات، افسردگی نوجوانان ناشی از استرس های محیطی است. اما صرف نظر از دلایل افسردگی، زمانی که دوستان و یا خانواده – و یا چیزهایی مورد علاقه نوجوان- نتوانند به بهبود ناراحتی یا احساس انزوای وی کمکی کنند، احتمال ابتلا به افسردگی نوجوانی وجود دارد.
غالباً کودکان و نوجوانان مبتلا به افسردگی تغییرات قابل توجهی در نحوه تفکر و رفتار خود دارند. ممکن است فاقد انگیزه بوده و منزوی باشند، به عنوان مثال بعد از مدرسه در اتاق خود را بسته و برای ساعت ها در اتاق خود بمانند.
کودکان و نوجوانان مبتلا به افسردگی بیش از اندازه می خوابند، تغییراتی در عادات غذا خوردن خود دارند، و حتی ممکن است رفتارهای بزهکارانهای از قبیل دزدی از مغازه ها نیز داشته باشند. در اینجا علائم تفصیلی افسردگی نوجوانان ارائه می شود؛ البته ممکن است تمامی این علائم در یک فرد وجود نداشته باشند:
بله. شکلی از افسردگی که معمولاً بین سنین ۱۵ و ۳۰ سالگی شروع می شود، گاهی اوقات می تواند در میان نسل های خانوادگی انتقال یابد. در واقع، امکان ابتلا به افسردگی نوجوانی در میان جوانان و نوجوانان دارای سابقه خانوادگی افسردگی بیشتر است.
هیچ آزمون پزشکی خاصی برای تشخیص قطعی افسردگی وجود ندارد. متخصصان بهداشت حرف های با انجام مصاحبه ها و اجرای آزمون های روانی با خود نوجوان، اعضای خانواده اش، معلمان و همسالان اش به تعیین وضعیت افسردگی وی می پردازند.
شدت افسردگی نوجوانان و خطر خودکشی بر اساس ارزیابی این مصاحبه ها صورت می گیرد. توصیه های درمانی نیز بر اطلاعات جمع آوری شده از این مصاحبه ها مبتنی می باشند.
پزشکان نوجوانان افسرده را از نظر وجود علائم سایر اختلالات روانپزشکی بالقوه مانند اضطراب یا سوء مصرف مواد و یا اشکال پیچیده تری از افسردگی از قبیل اختلال دوقطبی (بیماری افسردگی توام با شیدایی) و یا روانپریشی مورد بررسی قرار می دهند. همچنین پزشکان نوجوانان را از جهت وجود خطر خودکشی و یا دیگرکشی مورد ارزیابی قرار می دهند. شیوع اقدام به خودکشی در میان جمعیت زنان بیشتر از مردان می باشد؛ در حالیکه نرخ خودکشی های موفق در جمعیت پسران بالاتر است. یکی از آسیب پذیرترین گروه ها جهت خودکشی های موفق گروه سنی ۱۸ تا ۲۴ سالگی می باشد.
روش های مختلفی، از جمله دارودرمانی و رواندرمانی در درمان افسردگی وجود دارند. در صورت وجود تعارضات خانوادگی، خانواده درمانی نیز می تواند در درمان افسردگی نوجوانان مفید واقع شود. همچنین ممکن است نوجوانان برای حل مشکلات مربوط به مدرسه و یا همسالانشان به کمک و حمایت خانواده و یا معلمانشان نیاز داشته باشند. گاهی اوقات، بستری شدن در بخش های روانی بیمارستان ها برای نوجوانان مبتلا به افسردگی حاد ضرورت دارد.
نهایتاً این متخصص بهداشت روانی شما است که می تواند بهترین روند درمانی را برای نوجوانان شما تعیین کند.
FDA هشدار می دهد که داروهای ضد افسردگی می توانند خطر افکار یا رفتارهای خودکشی را در کودکان و نوجوانان مبتلا به افسردگی و سایر اختلالات روانی افزایش دهند. بنابراین در صورت وجود سؤال یا دغدغه ای در این زمینه، حتماً آنها را با پزشک متخصص خود مطرح نمایید. علاوه بر این، اگر فرزند شما تحت درمان با چنین داروهایی است، ادامه تعاملات با پزشک و روان درمانگر وی بسیار مهم و ضروی است.
بله. تعداد کثیری از طرح های تحقیقاتی اثربخشی داروهای افسردگی را در تسکین علائم افسردگی نوجوانان نشان داده اند. یک مطالعه کلیدی اخیر- مورد حمایت موسسه ملی بهداشت روان- سه رویکرد مختلف را در درمان نوجوانان مبتلا به افسردگی متوسط تا حاد مورد بررسی قرار داده است:
در پایان این مطالعه ۱۲ هفته ای، محققان دریافتند که تقریباً سه چهارم از بیمارانی که درمان ترکیبی را دریافت کرده بودند – یعنی داروهای ضد افسردگی و رواندرمانی – به میزان قابل توجهی بهبود یافته بودند. همچنین بیش از ۶۰ درصد از کودکان تحت درمان با داروی پروزاک نیز بهبود یافتند. اما این مطالعه نشان داد که اثرگذاری درمان ترکیبی حدوداً دو برابر بیشتر از رواندرمانی است.
خودکشی نوجوانان از جملهی مشکلات جدی است. خودکشی نوجوان پس از تصادفات دومین عامل مرگ و میر آنان در جامعه آمریکا می باشد. تخمین زده می شود که هر ساله حدود ۵۰۰،۰۰۰ نوجوان اقدام به خودکشی می کنند؛ که از این میان ۵۰۰۰ نفر از آنان خودکشی های موفقی دارند. این آمار و ارقام همه گیر و جهانی می باشند.
مشکلات خانوادگی، از دست دادن دوست، و یا ناکامی های ادراک شده در مدرسه یا در روابط، همگی می توانند به احساسات منفی و افسردگی منجر شوند. افسردگی نوجوانان اغلب باعث اغراق در شدت مشکلات شده و همین امر تحمل درد را غیر ممکن می سازد. خودکشی نوجوانان معمولاً از سر استیصال و درماندگی بوده و افسردگی اغلب علت ریشه ای و اصلی آن می باشد.
علائم هشداردهنده خودکشی در نوجوانان مبتلا به افسردگی عبارتنداز:
اگر نوجوان شما هر یک از این رفتارها را داراست، باید فوراً بدنبال اخذ کمک از خدمات بهداشت روان حرفه ای برآیید.
افسردگی خطر بالایی از خودکشی را با خود به همراه دارد. هر شخصی که افکار یا نیت خودکشی را بیان می کند باید بسیار جدی گرفته شود، در چنین مواقعی حتماً بلافاصله با مراجع ذیصلاح تماس بگیرید.
فرزند پروری نوجوانان ممکن است بسیار چالش برانگیز باشد. هر چند، برخی از روش های فرزند پروری و ارتباط موثر می توانند به والدین برای کمک به کاهش استرس نوجوانشان کمک نمایند:
اگر شما همچنان احساس ضعف می نمایید و قادر به برقراری ارتباط با نوجوان خود نیستید، و یا اگر نگرانی های شما همچنان ادامه دارند، به دنبال اخذ کمک از یک فرد متخصص واجد شرایط حرفه ای باشید.
افسردگی در نوجوانان طی حملات متعددی عود می نماید. در واقع پس از تجریه اولین دوره افسردگی نوجوان، احتمال ابتلای دوباره نوجوان به افسردگی افزایش مییابد. پیامدهای عدم درمان افسردگی نوجوان می توانند بسیار جدی بوده و حتی منجر به مرگ شوند.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com