اسلینگ مجرای ادرار در بی اختیاری ادرار استرسی در زنان

اسلینگ مجرای ادرار در بی اختیاری ادرار استرسی در زنان مستلزم قرار دادن اسلینگی در اطراف مجرای ادرار است تا آنها را مجدداً به وضعیت طبیعی خود بازگردانده و برای کمک به احتباس ادرار فشاری را بر روی مجرای ادرار اعمال نماید. اسلینگ به دیواره ­ی شکم (ناحیه شکمی) متصل می­ شود.

مواد سازنده این اسلینگ ممکن است از جنس عضلات، رباط، بافت و یا تاندونهای بر گرفته از بدن خود زن یا از حیواناتی مانند خوک باشد. همچنین ممکن است از جنس مواد مصنوعی از قبیل پلاستیک ­های سازگار با بافت­ های بدن و یا پلیمرهای دارای قابلیت جذبی باشد که با گذشت زمان تجزیه می­ شوند.

آنچه پس از جراحی انتظار می ­رود

این جراحی مستلزم برش­ های عمیقی می­ باشد، بنابراین بستری شدن در بیمارستان ضروری است. به منظور بهبود و التیام دستگاه ادراری، جهت تخلیه ادرار، لوله­ ی انعطاف ­پذیر و نازکی (کاتتر) از طریق مجرای خروجی مثانه یا دیواره شکمی در درون مثانه جای داده می­ شود.

در صورت عدم وجود عوارض، به احتمال قوی ۲ الی ۳ روز پس از عمل جراحی از بیمارستان مرخص خواهید شد. در منزل نیز باید به مدت ۲ الی ۴ هفته استراحت کنید، در طی این دوره باید از کار­کردن بیش از حد و یا هر نوع فعالیت سنگینی خودداری کنید.

میزان درد شما پس از عمل جراحی به ماهیت دقیق عمل جراحی، وضعیت جسمانی شما در زمان عمل جراحی، و عکس العمل شخصی شما نسبت به درد بستگی دارد. ممکن است در محل بریدگی احساس درد نموده و گرفتگی اندکی را در ناحیه شکم خود احساس کنید. برای تسکین درد و ناراحتی در روزهای نخست پس از عمل جراحی، پزشک می­ تواند داروهای مسکن را برایتان تجویز کند. درصورت عدم کاهش و تسکین درد، حتماً با پزشک خود تماس بگیرید.

بسیاری از زنان پس از انجام این عمل جراحی دچار یبوست می­ شوند. می توانید موارد ذیل را برای جلوگیری از یبوست امتحان کنید:

• مصرف میوه­ ها، سبزیجات، حبوبات و غلات سبوس دار در رژیم غذایی روزانه خود. این مواد غذایی دارای میزان زیادی از فیبر هستند.
• نوشیدن مایعات فراوان، به گونه ای که ادرار شما زرد کمرنگ و یا همانند آب زلال و شفاف باشد.
• در صورت نیاز از مکمل­ های فیبری مانند سیتروسل یا موسیل استفاده کنید. ابتدا با دوز کمی شروع کرده و در عرض یک ماه یا بیشتر به آرامی دوز مصرفی خود را افزایش دهید.
• روزانه زمانی را­ جهت اجابت مزاج برنامه ­ریزی کنید. داشتن یک برنامه روزانه ممکن است مفید باشد. زمان معینی را اختصاص داده و هنگام اجابت مزاج به مقعد خود فشار نیاورید.

در صورتی که پس از امتحان این روش­ها همچنان دچار یبوست هستید، حتماً با پزشک خود تماس بگیرید.

چرایی انجام این عمل جراحی

روش جراحی اسلینگ مجاری ادرار را می توان در شرایط ذیل برای درمان زنان مبتلا به بی اختیاری ادرار استرسی استفاده نمود:

• وجود افتادگی مجرای خروجی مثانه و یا گردن مثانه.
• سابقه جراحی­ های ناموفق قبلی.
• عواملی مانند چاقی مفرط که موجب ایجاد خطراتی برای عدم موفقیت سایر انواع اعمال جراحی نیز می ­گردد.
• وجود مشکلات مربوط به عضلات خروجی مثانه (اسفنکتر).

چگونگی اثر این روش

عمل جراحی اسلینگ به اندازه­ ی سایر اعمال جراحی در درمان بی اختیاری ادرار استرسی زنان موثر می ­باشد. حدود ۸ نفر از ۱۰ زن مبتلا، پس از این عمل جراحی معالجه می­ شوند.

خطرات

عوارض ناشی از جراحی اسلینگ مجاری ادرار ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشکلاتی در دفع ادرار پس از عمل جراحی.
• علایم جدیدی از فوریت و یا بی ­اختیاری ادرار
• آسیب به یکی از اندامها (از جمله مثانه، مجرای خروجی مثانه و یا حالب­ ها)
• خونریزی داخلی
• عفونت در محل برش جراحی​

در تمامی اعمال جراحی مستلزم بیهوشی عمومی، خطر کمی برای بروز عوارض و مرگ وجود دارد.

به چه مواردی باید بیاندیشم؟

روش اسلینگ مجاری ادرار از سایر روشهای جراحی برای بی اختیاری ادرار استرسی پیچیده ­تر بوده و امکان آسیب به مجرای ادراری نیز بالاتر است. گاهی اوقات جراحی اسلینگ پس از سایر اعمال جراحی بی اختیاری ادرار استرسی ناموفق انجام می ­گیرد.

استفاده از بافت خود زن برای ساختن استرینگ مشکلات مربوط به پس زدن استرینگ را کاهش می­ دهد. همچنین با این کار خطر ابتلا به فرسودگی بافتهای مجاری ادراری یا واژن را کاهش می­ دهد. ولی با این حال استفاده از بافت بدن خود زن مدت زمان عمل جراحی و تعداد برشهای مورد نیاز را افزایش می­ دهد. چراکه بافت اسلینگ بایستی از بدن خود زن گرفته شود.

پیش از عمل جراحی بی اختیاری ادرار، موارد ذیل را با پزشک خود مطرح نمایید:

• میزان موفقیت پزشک تا به حال در درمان بی اختیاری ادرار با این عمل جراحی چقدر بوده است؟ موفقیت عمل جراحی بی اختیاری ادراری به تجربه و مهارت جراح بستگی دارد.
• آیا کارهایی وجود دارد که بتوانم جهت افزایش احتمال موفقیت عمل جراحی انجام دهم؟ کاهش وزن، ترک سیگار، و یا انجام ورزش ­های لگنی (کگل) قبل از این عمل جراحی می ­تواند احتمال بازیابی کنترل بر ادرار را پس از عمل جراحی افزایش دهد.

​ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com