اختلال تنفس در خواب و نوپایان

اختلال تنفس در خواب و نوپایان

اختلال تنفسی خواب چیست؟

اختلال تنفسی خواب یک اختلالِ بالقوه جدی است، که در آن، تنفس در طول خواب به طور مکرر قطع می شود.

سه نوع اختلال تنفسی خواب وجود دارد: اختلال تنفسی مسدود کننده (osa)، که به خاطر یک انسداد ایجاد می شود؛ اختلال تنفسی میانی، که در آن هیچ انسدادی وجود ندارد، اما مغز از رساندن پیغام به عضلات برای تنفس بازمی ماند؛ و اختلال تنفسی ممزوج، که ترکیبی از آن دو است. OSA، رایج ترین نوع اختلال تنفسی خواب است.

چه چیزی سبب بروز اختلال تنفسی خوابِ مخرب می شود؟

OSA می تواند به خاطر هرچیزی که بتواند به لحاظ فیزیکی راه هوا را مسدود کند و رساندن هوای لازم به ریه هایش را سخت تر سازد، به وجود آید. در کودکان، بزرگ شدن لوزه ها یا آدنوئید ها (غده هایی در گلو، درست پشت بینی) اغلب مسبب این امر هستند. وقتی عضلات کودکتان در شب شل می شود، این غده های بزرگتر از اندازه معمول، می توانند راه هوا به سوی ریه ها را مسدود کنند.

لوزه ها و آدنوئیدهای یک کودک، ممکن است به طور طبیعی کمی بزرگ باشد. در واقع، اختلال تنفسی خواب، بین سنین ۳ و ۶ سال بسیار رایج است، سنی که که لوزه ها و آدنوئید ها در مقایسه با مسیرهای هوایی کودک، در بزرگترین اندازه خود هستند. لوزه ها و آدنوئید ها، همچنین می توانند به علت عفونت یا آلرژی نیز بزرگ شوند.

دیگر دلایل انسداد مسیرهای هوا، شامل سنگین وزن بودن و ویژگی های خاصِ مربوط به صورت، مثل چانه تحلیل رفته و سندروم شکاف کام، هستند. کودکانی با سندروم داون و دیگر وضعیت های مادر زادی، که مسیر هوایی فوقانی را تحت تاثیر قرار می دهند، بیشتر سبب اختلال تنفسی خواب می شوند. بیش از نیمی از کودکان با سندروم داون، اختلال تنفسی خواب مخرب خواهند داشت.

در چه شرایطی می توان گفت کودک نوپایم اختلال تنفسی خواب دارد؟

لیست علائم  OSAطولانی است. علایمی که بیش از همه به آنها اشاره می شود، خروپف کردن و مشکل در تنفس هنگام خواب است، که اغلب با وقفه در تنفس مشخص می شوند. (در یک لابراتوار خواب، ده ثانیه یا بیشتر بدون نفس کشیدن، وقفه تلقی می شود.)

اگر کودکتان خروپف می کند، تصور نکنید که اختلال تنفسی خواب دارد؛  به گفته گِرِی ایی.فریید، دی.اُ، استاد تخصص کودک و رئیس لابراتوار خواب کودکان در دانشکده پزشکیِ دانشگاه اِموری در آتلانتا،۱ تا ۳ درصد کودکان اختلال تنفسی خواب دارند، در حالی که ۷ تا ۱۲ درصد کودکان خروپف می کنند. بعلاوه، می توان بدون خروپف کردن، اختلال تنفسی خواب داشت.

اگر کودکتان (هم در شب و هم در طول روز) از راه دهان نفس می کشد، اغلب در شب سرفه می کند یا حس خفگی دارد، در خواب بی قرار است، یا وقتی خواب است، بشدت عرق می کند، باید شک کنید.

در ترکیب با هریک از علائم بالا، راه رفتن های-شبانه مکرر، می تواند علامتی از اختلال تنفسی خواب باشد. کودکان مبتلا به اختلال تنفسی خواب،به این خاطر که برای نفس کشیدن مشکل دارند، بیشتر خوابشان بهم می خورد و برای دریافت هوایی که نیاز دارند، از خواب بیدار می شوند.

اگر فکر می کنید کودک نوپایتان اختلال تنفسی خواب دارد، برای شواهد بیشتر، به رفتار روزانه اش توجه کنید. کودکان دچار اختلال تنفسی، اغلب از خواب بی بهره می مانند، بیشتر مستعد به بدخلقی کردن، بداخلاقی و بی حوصلگی هستند. فرزند شما ممکن است به این خاطر که خیلی خسته است، در ساعات نامناسب بخوابد.

همچنین احتمال ابتلا به مشکلات سلامتی مربوط به لوزه یا آدنوئید، در یک کودک دارای اختلال تنفسی خواب، بیشتر است. کودک شما ممکن است اگر به اندازه کافی نخوابدف تا از هورمون های رشدی که در شب آزاد می شوند بهره ببرد، آهسته تر از آنچه باید، رشد کند. او همچنین اگر به سختی تلاش می کند تا در شب نفس بکشد، ممکن است به این خاطر که همه کالری اش را می سوزاند، درست رشد نکند. فریید توضیح می دهد که “این چیزی شبیه به هرشب به شکل ماراتون دویدن است.”

خطرات اختلال تنفسی خواب چیست؟

بیشتر کودکان مبتلا به اختلال تنفسی خواب، علائم ضعیفی دارند، که به راحتی رشد می کنند. اما اختلال تنفسی خواب، می تواند منجر به مشکلاتی در رشد، یادگیری و رفتار می شود. در موارد شدید، این عارضه می تواند باعث مشکلات قلبی و ریوی و فشار خون بالا شود.

اگر گمان کنم کودک نوپایم ممکن است اختلال تنفسی خواب داشته باشد، باید چه کنم؟

با مطرح کردن این موضوع با پزشکش شروع کنید. او از شما درباره عادت های خواب فرزندتان سوال می کند و مجرای فوقانی تنفسی اش را معاینه می کند.

اگر او گمان کند که ممکن است، وزن یا آلرژی های او باعث این مشکل شده باشند، ممکن است ابتدا رسیدگی به آن وضعیت ها را پیشنهاد دهد. او ممکن است شما را به یک اتولارینجولاجیست (یک متخصص گوش،حلق و بینی)، یک پولمونولاجیست (یک متخصص ریه)، یک کارشناس خواب یا یک متخصص اختلال تنفسی، معرفی کند.

آزمایشی که معمولا برای تشخیص اختلال تنفسی استفاده می شود، پُلی سامنوگرام نام دارد. این آزمایش امواج مغزی، حرکت چشم، تنفس و میزان اکسیژن خون را به اندازه خروپف کردن و درآوردن صداهای بریده هنگام خواب، بررسی می کند.

در یک لابراتوار، نوعی پلی سامنوگرافی، در شرایط استاندارد و با مشاهدات مداوم به وسیله متخصصان آموزش دیده خواب، انجام می گیرد. نوع دیگر، یک مطالعه سیار است، که می تواند در خانه انجام شود، اما معمولا این روش به اندازه بررسی آزمایشگاه خواب، دقیق نیست. هردو آنها بدون درد هستند.

اختلال تنفسی خواب چگونه درمان می شود؟

در ۹۰ درصد موارد، درآوردن لوزه و یا آدنوئید ها، اختلال تنفسی خواب در کودکان را حل می کند. برخی کودکان مبتلا به اختلال تنفسی خواب مخرب، به استفاده از یک دستگاه CPAP ( فشار مثبت مداوم مجرای هوایی)، که مجرای هوایی را، با دمیدن هوا در بینی از طریق یک ماسک، باز نگه می دارد، نیاز دارند. (یک CPAP معمولا علائم اختلال تنفسی میانی را از بین نمی برد.)

ترجمه شده از وبسایت: www.babycenter.com