در اسکن ریوی ، از تصویر برداری هسته ای استفاده می شود و بیشتر برای شناسایی لخته ی خون و پیشگیری از آمبولی ریوی کاربرد دارد.
دو نوع اصلی آن که معمولا با هم انجام می شوند عبارتند از:
در این روش ماده ی رادیواکتیو به داخل ریه ها استنشاق می شود. تصاویر حاصله نشان می دهد نواحی از ریه ها به حد کافی هوا نمی گیرند. نواحی پر هوا روشن است. نواحی که به حد کافی هوا نمی گیرد تیره است.
در این حالت ماده ی رادیواکتیو به داخل ورید بازو تزریق می شود. وارد جریان خون می رسد و به ریه ها می رسد. در این تصاویر بخش هایی از ریه ها که جریان خون کافی ندارند مشخص می شوند.
اگر هر دو تست انجام شود به آن اسکن V/Q گفته می شود. معمولا ابتدا اسکن ونتیلاسیون انجام می شود.
پیش از انجام این تست موارد زیر را به پزشک اطلاع دهید:
معمولا CXR در همان روز و یا قبل یا بعد اسکن ریه انجام می شود.
واکنش های آلرژیک به ماده ی حاجب نادر است. بیشتر این مواد از بدن از راه ادرار یا مدفوع در همان روز انجام تست دفع می شوند. دست ها را با آب و صابون بشوئید. گاها ممکن است کمی درد یا تورم در محل تزریق ایجاد شود. این علائم با کمپرس گرم یا ماساژ بازو برطرف می شود.
طبیعی: ماده ی رادیواکتیو در کل ریه ها در طی ونتیلاسیون و پرفیوژن پخش می شود.
غیر طبیعی: اسکن ونتیلاسیون غیر طبیعی است ولی اسکن پرفیوژن طبیعی است. ممکن است علت آن غیر طبیعی بودن تمام یا بخشی از مجاری تنفسی ریوی باشد. بیماری انسدادی مزمن مجاری هوایی یا آسم ممکن است ایجاد شده باشد.
اسکن پرفیوژن غیر طبیعی است ولی اسکن ونتیلاسیون طبیعی است. بر اساس تفاوت بین دو اسکن، آمبولی ریوی ممکن است مطرح شود.
اگر هر دو نوع اسکن غیر طبیعی باشد، ممکن است انواعی خاص از بیماری های ریوی مطرح شود مثل پنومونی، بیماری انسدادی مجاری هوایی COPD و یا آمبولی ریوی.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com