آفتاب سوختگی احتمالاً به تنهایی یکی از رایج ترین بیماری های پوست برای همه می باشد. ما همگی در معرض مقداری نور خورشید در طول زندگی خود قرار می گیریم که می تواند به صدمه دائمی پوست منجر شود. افراد با پوست تیره تر به نظر می رسد که نسبت به کسانی که پوست روشنی دارند، آسیب های کمتری در معرض نور خورشید شدید ببینند، اما هر کسی می تواند به طور بالقوه متحمل آفتاب سوختگی شود اگر آنها اقدامات احتیاطی مناسب را انجام ندهند.
در اغلب موارد، سوختگی را به صورت پوستی که قرمز شده و هنگام لمس گرم می شود، پدیدار می شود که اغلب همراه با درد و تورم و در موارد بسیار شدید، تاول زدن سطح پوست می باشد. اگر سوختگی سطح بسیار بزرگی از پوست را پوشش دهد، آن نیز ممکن است سردرد، تب و خستگی به همراه داشته باشد. در نهایت، لایه های آسیب دیده پوست شروع به پوسته پوسته شدن خواهد کرد، که پوست جدید که سالم تر است را رها می کند.
آفتاب سوختگی با در معرض قرار گرفتن طولانی مدت در اشعه ماوراء بنفش خورشید ایجاد می شود. اشعه های UVA و UVB می توانند باعث آسیب شوند و اشعه UV مصنوعی، مانند آنهایی که در تخت های برنزه کننده تجاری به رغم آنچه برخی برنزه کننده ها باور دارند، به همان اندازه نور طبیعی خورشید خطرناک است.
آسیب هایی که در لایه های عمیق تر پوست رخ می دهند، ممکن است مدت طولانی تری طول بکشد که پدیدار شوند، اما آنها می توانند بسیار جدی تر باشند، از جمله رشد پیش سرطانی مانند کراتوز آفتابی و یا برخی از انواع سرطان پوست، از جمله ملانوم می باشند.
یک دارو به نام ایندوسین اگر پس از آفتاب سوختگی زود مصرف شود، به کاهش درد، قرمزی و تورم کمک خواهد کرد. ایندوسین با نسخه پزشک در دسترس قرار دارد. کرم ها و مرطوب کننده های سرد و همچنین لوسیون های آلوئه ورا، نیز به کاهش درد همراه با آفتاب سوختگی کمک می کنند.
این مهم است که درک کنیم که آسیب های نور خورشید دائمی و غیر قابل برگشت هستند: قرار گرفتن در معرض آفتاب و حمام آفتاب گرفتن باعث آسیب تدریجی پوست می شود، حتی اگر از آفتاب سوختگی اجتناب شود. ده تا چهل سال می تواند بین زمان قرار گرفتن در معرض آفتاب و زمانی که پوست نشانه های آسیب آفتاب سوختگی را نشان می دهد طول می کشد، بنابراین فکر نکنید که شما فقط به خاطر اینکه تا به حال هرگز دچار آسیب جدی آفتاب سوختگی نشده اید، در امان هستید.
با در نظر گرفتن همه اینها، بهترین درمان پیشگیری است. به دریا نروید و سعی نکنید که از آفتاب به طور کامل دوری کنید، از آنجایی که در معرض نور خورشید قرار گرفتن تنها راه برای بدن شما می باشد که می تواند کل ویتامین D ضروری را تولید کند، اما اگر قرار است که شما در معرض نور خورشید قرار گیرید از خودتان محافظت لازم را به عمل آورید. پوشیدن لباس های تنگ بافته شده که نور خورشید را بلوکه می کند و نیز یک کلاه با لبه ای وسیع، پوست شما را از آسیب ناشی از نور خورشید حفظ خواهد کرد.
شما باید ضد آفتاب و یا مرطوب کننده با SPF ۱۵ یا بالاتر هر روز قبل از خروج از خانه بر روی پوست خود بمالید. تحقیقات اخیر ثابت کرده اند که ضد آفتاب هایی که به طور خاص برای فراهم کردن حفاظت از هر دو اشعه های UVA و UVB پوست به کار می روند، بهتر عمل می کنند. و هرگز فرض نکنید که SPF بالاتر، بهتر از پوست شما حمایت می کند. حتی ضد آفتاب های با SPF بالا اثر خود را در طول زمان از دست می دهند و به خصوص اگر شما به شدت عرق کنید و یا به درون آب بروید، بنابراین مطمئن شوید که ضد آفتاب را در فواصل منظم تجدید کنید تا حداکثر حفاظت از پوست را به عمل آورید.
شما همچنین باید به دقت از چشمان خود محافظت کنید، همان طور که آفتاب آنها را نیز می سوزاند. هر زمان که شما در آفتاب بیرون می روید، عینک آفتابی استفاده کنید و مطمئن شوید که عینکی را انتخاب کنید که ۹۹ یا ۱۰۰ درصد نور UV را بلوکه می کند. همچنین، مهم است که به یاد داشته باشید که نور خورشید می تواند حتی در روزهای ابری آسیب برساند، بنابراین مطمئن شوید که شما اقدامات احتیاطی را حتی زمانی که آب و هوا بد است، انجام دهید.
بیستر بخوانیم: مراقبت از پوست در مقابل آفتاب
ترجمه شده از وبسایت: www.skinsite.com