رشد نوزادان به قدری رمزآلود و پیچیده است، که برخی دانشمندان تمام عمر خود را به مطالعه آن اختصاص می دهند. در آزمایشگاهِ پرورشگاه شخصی خودتان، شما از سرعتی که کودکتان تغییر می کند، متعجب خواهید شد. در اینجا ۵ مورد درباره رشد فرزندتان از تعجب برانگیزترین بخش های جادویی والدین بودن آمده است.
کودک شما می تواند کارهای فوق العاده ایی انجام دهد!
خوردن، خوابیدن، مدفوع کردن، گریه کردن…این همه آن کاری نیست که کودکان تازه متولد شده انجام می دهند؟ خیر. بررسی اخیرِ یک مرکز کودک نشان می دهد، که بسیاری از کسانی که تازه مادر شده اند، از فهمیدن اینکه فرزندشان می تواند کمی بیش از اینها را انجام دهد، شگفت زده می شوند.
فکر می کنید کودکان تازه متولد شده تنها دراز می کشند و می خوابند؟ متخصص نوزادان، راس لاتز می گوید، کودک شما ممکن است، در ۲ یا ۳ هفتگی-و گاهی قبل از این سن، بتواند سرش را از سینه تان بلند کند.
یکی از مادران مرکز کودک می گوید، “هیچ کس حرفم را باور نمی کند اما، مرد کوچک من، درست بعد از تولد، برای سه ثانیه سرش را بلند کرد.”
کودک شما همچنین، مجهز به انواع عکس العمل های فریبنده از به دنیا می آید: لپش را بکشید و او سرش را به سمت شما بر می گرداند (رفلکس جهت یابی). انگشتتان را در دهانش قرار دهید و او آن را با قدرت یک جارو برقی، مک خواهد زد (رفلکس مکیدن). او را در حالی که پاهایش زمین را لمس می کنند، در آغوش بگیرید و او با پاهایش کمی می رقصد (رفلکس گام برداشتن). این عکس العمل ها به او در رشد و ادامه زندگی کمک می کنند – بعلاوه آنها سرگرمی بزرگی برای شما هستند.
کار جالب دیگری که می توانید انجام دهید: زبانتان را برای کودک تازه متولد شده تان درآورید. اگر او خیلی خسته، گرسنه یا حواسش پرت نباشد – و اگر در حالت روحی خوبی باشد – ممکن است متقابلا زبانش را برایتان درآورد! (این فعالیت بسیار خوبی، برای خواهر و برادر های بزرگتر است. آنها از اینکه به خواهر یا برادر کوچکشان “آموزش داده اند” زبانش را در بیاورد، لذت خواهند برد.)
اگه دوست دارین بدونین رشد حرکتی، شناختی, اجتماعی و زبانی کودکتون چطور بوده، پیشنهاد ما استفاده از نرم افزار رشدیار هست.
کودکان بیش از آنچه ما به آنها نسبت می دهیم، می دانند
با همه آن خوابیدن و تف ریختن، آسان است نتیجه بگیریم، که کودکان از آن پیشتر نمی روند. اما طبق آنچه محققان در حال کشفش هستند، کودکان تازه متولد شده، بسیار بیشتر از آنچه به آنها اجازه داده می شود، می دانند.
برای مثال، کودکان از زمان تولد، می توانند صدای مادرشان را تشخیص دهند. لاتز می گوید، “این امر نشان می دهد، که کودکان در دوران جنینی، محرک های صوتی را فرا می گیرند و می توانند آنها را به خاطر بسپرند.” به بیان دیگر، کودکتان مدت زیادی قبل از تولد، به محاوره هایتان توجه می کرده است.
آنها همچنین می توانند رایحه های خوب و بد را ببویند و مزه های شیرین و ترش را تشخیص دهند.
اگرچه ممکن است تصور کنید، که به زودی کودکتان همان طوری که به شما نگاه می کند، به خرس تِدی اش نگاه خواهد کرد، علم کشف کرده است که اینطور نیست. کودکان به طور ویژه ایی با چهره انسان وفق دارند و آنها را با طراحی غیرعادی ترجیح می دهند. همانطور که الیسون گوپنیک، نویسنده کتاب کودکِ فلسفی، می گوید: آنچه ذهن کودکان درباره حقیقت، عشق و مفهوم زندگی به ما می گوید، ترجمان آن است که، “آنها متوجه اند که چیز خاصی درباره انسان ها وجود دارد.”
موضوع حتی شوک آورتر آن است، که در بعضی سطوح، کودکان تازه متولد شده می فهمند که خودشان انسانند – یا دست کم، با خندیدن در حالی که به تختشان تکیه داده اند و سخنان نامفهوم می گویند، آشنا هستند.
گوپنیک، استاد روانشناسی و فلسفه در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی، می گوید، “کودکان در اولین روزهای زندگیشان، شروع به دوباره سازی ژست ها می کنند.” “این امر به آن معناست، که آنها در حال پیوند دادن صورت های دیگران با تصور درونی شان درباره خود هستند.” این یعنی، کودک شما در حال برداشتن گام کوچکی به سوی فهمیدن آن است، که او هم مثل شما صورت دارد و می تواند همانطور که شما در آن تغییر ایجاد می کنید، شکلش را عوض کند.
شاید مجذوب کننده تر از همه آن است که، شواهد روشنی وجود دارد که کودکان، از سن به طرز غیرعادی کمی، به سوی کشف جهان می روند. گوپنیک می گوید، در یک تحقیق، محققان دریافتند که در ماه های اول زندگی، کودکان جسم های متحرکی که قادر به کنترل آنها بودند را نسبت به اجسام در حرکتی که قادر به دستکاری کردن آنها نبودند، بیشتر دوست داشتند.
گوپنیک می گوید، “به نظر می رسد کودکان روابط میان آنچه انجام می دهند و چیزی که در دنیا اتفاق می افتد را تشخیص می دهند و به آزمایش کردن آنها علاقه مند هستند.” به بیانی، نوزاد قابل ستایش شما، یک دانشمند کوچک است.
کودکان به روش های مختلف راه می افتند
سرانجام، کودکِ چسبیده به پایتان، به سوی دنیای تحرک و پویایی پا می گذارد. اما اینکه به چه صورت خواهد بود را، هیچ کس نمی تواند پیش بینی کند. او ممکن است به سمت مجموعه کارهای عادی برود: غلت خوردن، که نشستن، چهار دست و پا رفتن، بالا کشیدن، راه رفتن به کمک مبلمان، راه رفتن و دویدن، پس از آن می آید. از طرف دیگر، او ممکن است با صدای طبل رشد خودش پیش برود.
بعضی کودکان هیچگاه مرحله چهار دست و پا رفتن را نمی گذرانند. یک مادر مرکز کودک با تعجب می گوید “پسر من دیروز ۱۰ ماهه شد و قدم های اولش را برداشت. او کاملا از مرحله چهار دست و پا رفتن گذشت.” لاتز تخمین می زند که در تمرین او، حدود ۱۰ درصد کودکان، چهاردست و پا رفتن را کنار می گذارند.
آیا این موضوع چیزی ست که نگرانش باشید؟ قطعا نه.
کودکان دیگر تا مدتی، با بی علاقگی به عمودی شدن، کارها را در مسیر وارونه ایی انجام می دهند. به جای آن، آنها کاملا به غلت خوردن از این سر اتاق به آن سر اتاق علاقه دارند، حتی وقتی هم سن و سالانشان در کنارشان در حال چهار دست و پا رفتن هستند.
یکی از مادران مرکز کودک می گوید، “یکی از دو قلو های ۸ ماهه من هم اکنون در حال رفتن به وضعیت چهار دست و پا رفتن است، در حالی که آن یکی، غیر از غلت خوردن، هیچ کاری با چیز دیگر ندارد. “
کودکان دیگر بر روی باسن خود حرکت می کنند، روی باسنشان، با فشار آوردن با دست و پاهایشان، از جایی به جای دیگر می روند.
در طول مدتی که کودک شما در حال رشد کردن با راهنمای مناسب سنش است، هیچ نیازی به نگرانی نیست. به او فضای زیادی برای انجام این کار بدهید و سرانجام او به سوی دیگر راه های گشت و گذار می رود.
اما اگر کودکتان در ۱۸ ماهگی راه نمی رود، با پزشکش صحبت کنید. این می تواند علامت تاخیر حرکتی باشد.
محدوده نرمال، گسترده است
تماشای کودکان در حال تبدیل شدن از یک تازه متولد شده در حال گریه، به یک جستجوگر پرحرف، یکی از بزرگ ترین لذت های والدین بودن است. اما نگران نشدن، وقتی کودکتان در حال رشد با روشی متفاوت از همسالانش است، می تواند سخت باشد.
مایوس نشوید، لاتز می گوید “محدوده نرمال بودن، بسیار بزرگ است، و هر کودک برنامه زمانی مختص خود را دارد.”
دانستن این موضوع که این زمانبندی ها، موفقیت های آینده را پیشگویی نمی کنند، می تواند چاره ساز باشد. فقط این موضوع که کودک شما برای برداشتن اولین قدمش تا ۱۷ ماهگی صبر می کند، به این معنا نیست که یک روز در دویدن از شما پیشی نخواهد گرفت. یکی از مادران مرکز کودک می گوید “پسر من در ۱۵ ماهگی شروع به راه رفتن کرد،” “من فکر می کردم این امر نشان دهنده مهارت های ورزشی آینده اوست، اما او در بین سه فرزندم، با تفاوت زیادی تنومندترین است.”
و با اینکه لاتز می گوید رشد زبانی زود هنگام، گاهی اوقات با موفقیت های تحصیلی آینده ارتباط دارد، اما قطعا عکس آن صادق نیست. دیر به حرف آمدن، به معنای آن نیست، که کودکتان در آن آزمون دایره لغات کلاس سوم با اقتدار اول نخواهد شد. ( برای مثال، دیر به حرف آمدن انشتین بسیار معروف است.)
گوپنیک می گوید، “رشد، یک سیستم غیر خطیِ پویاست،” “شما حقیقتا نمی توانید درباره کسی صرفا با تکیه بر اینکه چه زمانی به نشانه های رشد دست می یابد، پیش گویی کنید. این مثل آن می ماند، که تلاش کنید وضع هوا را در ۳۰ سال بعد پیش بینی کنید.”
اگر کودکتان با دستورالعمل های معمول به نشانه ها دست نمی یابد، با پزشکش صحبت کنید. (کودکانی که زودتر از موعد مقرر متولد شده اند، اغلب برای رسیدن به نشانه های رشد، زمان بیشتری صرف می کنند.)
شما قدرت سرعت بخشیدن به رشد مغز را دارید
هر اسباب فروشی را بگردید و انواع محصولات طراحی شده برای بالا بردن قدرت مغز را خواهید دید. و ممکن است، انواع کلاس های باشگاهی و موسیقی برای کودکان در منطقه خود را بیابید. اسباب بازی ها جالب هستند، و کلاس ها راهی عالی، برای ملاقات با والدین دیگر است- اما اگر همه این کارها را انجام ندهید، ممکن است فرزندتان از کودکان دیگر عقب بیافتد؟
خیر، قطعا خیر. هیچ چیز نمی تواند جای جستجوی ساده قدیمی و ارتباط متقابل برای کمک به پیشرفت ذهنی کودک را بگیرد. گوپنیک می گوید “کودکان از فلش کارت ها چیزی نمی آموزند،” “آنها با کشف جهان اطراف، و انسان هایی که به آنها توجه می کنند، یاد می گیرند.”
از روز اول با کودک خود صحبت کنید. تحقیقات نشان می دهد، کودکانی که والدینشان به طور گسترده در کودکی، با آنها صحبت کرده اند، به طور قابل ملاحظه ایی IQ بیشتر و دایره لغات غنی تری از دیگر کودکانی که انگیزه های کلامی زیادی دریافت نکرده اند، دارند.
از دادن زمان های مستقل به کودکتان نیز نترسید. یکی از مادران مرکز کودک می گوید ” من کودک ۵ ماهه ام را برای مدت کوتاهی در صبح، برای بازی کردن روی زیر اندازش تنها می گذارم،” “من می نشینم و از نوشیدن یک قهوه، در حالی که همه حرکاتی که می تواند برای سرگرم کردن خودش، با اسباب بازی هایش انجام دهد، لذت می برم.”
در واقع، لاتز می گوید، کودکان حتی از شنیدن سخن گفتن شما با دیگران آموزش می بیند. پس از احساس گناه کردن از صحبت کردن پشت تلفن، در حالی که کوچولویتان روی زمین بازی می کند، دست بردارید! او تمام آن زمان، در حال یادگیری است.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com