زخم بستر

درمان زود هنگام زخم بستر حیاتی می باشد

زخم بستر “Bedsore” اغلب با مراقبت نا مناسب از افراد پیر و ناتوان  معمولادر خدمات مراقبتی طولانی مدت مثلا در خانه های سالمندان, مرتبط می باشد. اگر به صورت درمان نشده رها شوند ممکن است به عنوان خطر مهمی برای سلامتی بروز کنند و نیازمند جراحی های گسترده و دردناکی شوند.

دانستن تعدادی واقعیت در مورد این زخم ها و علل ایجاد آنها می تواند به شما برای کاهش احتمال بروز این زخم ها در خودتان و یا افرادی که مستعد این زخم ها هستند و تحت مراقبت شما می باشند, اطمینان بدهد.

ماهیت واقعی این زخم ها

در حالی که اصطلاح پزشکی برای این زخم ها “زخم های مخصوص معلولان” می باشد, زخم های فشاری نیز عنوانی است که معمولا به آنها اطلاق می شود, زیرا که این زخم ها در نتیجه ی فشار پایدار وارد شده بر پوست به صورت بریدگی ها و پارگی ها ایجاد می شوند.این زخم ها معمولا در نواحی که استخوان بر پوست فشار می آورد, مانند لگن, پشت, آرنج و کپل ها ایجاد می شوند. اینها اغلب در بیماران بستری شده یا وابسته به ویلچر دیده می شوند که در نتیجه عدم توانایی افراد در تغییر مکان و حرکت می باشد, که در نتیجه پوست این افراد تحت فشار قرار گرفته و کوفته می شود و به زخم های باز منتج می گردد.

درجه بندی زخم های بستر چگونه است؟

یک واقعیت جالب در مورد زخم های فشاری این است که این ها به صورت مرحله ای اتفاق می افتند, پس یک پرستار آگاه باید قادر به شناسایی پیدایش آنها در مراحل اولیه باشد.

در مرحله اول زخم بستر, تغییر رنگ پوست به صورت منطقه قرمز یا چیزی شبیه کبودی یا بنفش رنگ که شبیه خون ریزی زیر جلدی می باشد، دیده می شود..

در مرحله دوم , پوست باز می شود ولی زخم چندان عمیق نیست. و در مرحله سوم زخم عمقی تر و مشخص تر می شود. چرک ممکن است در مرحله سوم تشکیل شود.

در مرحله چهارم آسیب بسیار عمقی است و ممکن است غیر قابل درمان شود و حتی ممکن است به استخوان برسد. در ابتدا که فرد وارد این مرحله می شود ممکن است زخم غیر قابل درمان شود و تمام ناحیه نیاز باشد که به وسیله جراحی برداشته شود.

روش های جلوگیری و درمان زخم های فشاری

جلوگیری بهترین درمان برای این زخم ها می باشد. هر بیمار بستری باید اغلب هر دو ساعت یک بار تغییر حالت داده شوند به طوری که هیچ قسمت از پوست آنها تحت فشار بدن قرار نگیرد. بیماران وابسته به ویلچر ممکن است به یک بالش مخصوص برای مهار فشار پشت و لگن لازم داشته باشند. پس از ایجاد زخم بستر اقدام به درمان سریع ضروری می باشد.

به منظور جلوگیری از عفونت در محل زخم باز, ممکن است آنتی بیوتیک تجویز شود. کرم های موضعی به منظور حفاظت از پوست باز و کاهش درد مورد استفاده قرار گیرند. این کرم ها ممکن است صرفا برای استفاده در زخم ها تولید شوند و استفاده از کرم دست و صورت منع شود زیرا حاوی مواد شیمیایی هستند که ممکن است باعث آزردگی زخم باز شوند.

برای زخم های درجه دوم که هنوز زخم زیاد عمقی نیست می توان از کرم های گیاهی داربو و روغن ویتامین ای که پوست را مرطوب نگه می دارند و به بهبوی سریع زخم کمک می کنند, استفاده کرد. ممکن است قرار دادن پارچه یا لباس مرطوب روی زخم هر دو ساعت پیشنهاد شود.

چون این زخم های پوستی بسیار جدی هستند, جلوگیری از ایجاد آنها در صورت امکان و درمان سریع در صورت ایجاد شدن بسیار مهم می باشد.برداشتن زخم های عمیق با جراحی ممکن است شامل برداشتن عضلات و رباط های موجود در زیر پوست نیز باشد که در این صورت ممکن است برای بیمار مشکلات حرکتی ایجاد کند, پس باید نسبت به اقدامات درمانی و نمایان شدن آنها در هنگام ایجاد شدن در مراحل ابتدایی توجه کنیم.

اگر شما یا از آشنایان شما برای هر مدت زمانی بستری شده اند, باید از عدم ایجاد زخم های مختص معلولان در آنها مطمئن شوید. پرستاران از احتمال ایجاد چنین مشکلاتی آگاه هستند اما تذکر دوباره آن به پرستاران به منظور اینکه مشکل ایجاد نشود نمی تواند ناراحت کننده باشد. خوشبختانه شما این مشکل را تجربه نخواهید کرد اما در صورت بروز نیز در مراحل ابتدایی به صورت کاملا موثر درمان خواهید شد.

اگر به این زخم ها اجازه داده شود که وارد مراحل بعدی شوند مشکل جدی برای شما خواهند بود.

ترجمه شده از وبسایت: www.skinsite.com