زمانی که شما همراه یک فرد آلزایمری هستید، ممکن است تغییرات واضحی در رفتار بیمارتان در ساعات انتهایی روز و نزدیک غروب خورشید ببینید. پزشکان به این تغییرات سندروم غروب خورشید می گویند. به نظر می رسد کم شدن نور باعث تحریک این وضعیت می شود. علائم ممکن است با تاریک تر شدن هوا در شب بدتر شوند و کم کم با طلوع خورشید و شروع روز از بین بروند.
اگرچه شاید شما نتوانید آن را به طور کامل کنترل کنید، اما می توانید اقداماتی انجام دهید تا این چالش های روزانه را مدیریت کنید و شما و بیمارتان هر دو خواب بهتری داشته باشید و در طول روز کمتر خسته شوید.
زمانی که فردی دچار مشکلات سندروم غروب خورشید می شود ممکن است علائمی مقل
داشته باشد. همچنین ممکن است:
پزشکان به طور قطعی نمی دانند علت سندروم غروب خورشید چیست. بعضی از دانشمندان احتمال می دهند تغییراتی که در مغز افراد مبتلا به دمانس اتفاق می افتد باعث تحت تأثیر قرار گرفتن ساعت درونی بدن آن ها می شود. منطقه ای از مغز که سیگنال های مربوط به خواب و بیداری را تولید می کند، در آلزایمر دچار مشکل می شود. همین می تواند باعث سندروم غروب خورشید شود. احتمالش زیاد است که بیمارتان در این مواقع دچار سندروم غروب خورشید شود:
اگر شما در آخر روز از نگه داری بیمارتان خسته و ناامید شوید، او ممکن است متوجه شود، حتی اگر چیزی نگویید. این مسئله هم می تواند آن ها را ناراحت کند. برای شما به عنوان یک پرستار طبیعی است که چنین احساسی داشته باشید. سعی کنید قادر به مدیریت احساساتتان باشید تا تأثیرات آن را ببینید.
به دنبال الگوها باشید. به عواملی که به نظر می رسد محرک باشند توجه کنید و نهایت سعی خود را برای از بین بردن و یا کاهش آن ها انجام دهید.
همچنین سعی کنید از قفل های کودک، دوربین های مداربسته و یا سنسور برای درها استفاده کنید. آن ها می توانند برای کنترل بهتر بیمارتان مفید باشند.
اگر نکات بالا کمک کننده نبود، به پزشکتان بگویید. او می-تواند داروهایی که او برای بیماری اش مصرف می کند را بررسی کند تا آن ها موجب گیجی بیشتر بیمارتان نشوند.
سندروم غروب خورشید می تواند باعث اختلال در خواب شما شود. بنابراین شما نیاز بیشتری به خواب و مراقبت از خود خواهید داشت تا به هر دویتان کمک کنید. شما می توانید:
راه های دیگر برای حفظ سلامتی تان و مراقبت از خودتان ورزش کردن، تغذیه سالم، گذراندن وقت با دوستان و وقت گذاشتن برای علایق و سرگرمی های خودتان (حتی اگر زیا نباشد)، هستند. همچنین، عضویت در انجمن های حمایتی را در نظر داشته باشید.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com