مانومتری مری

در مانومتری مری ، نیاز به بستری  بیمار در بیمارستان نیست. برای شناسایی مشکلات مربوط به حرکت و فشار در مری استفاده می شود، حالتی که ممکن است سوزش پشت جناغ بدهد. مری لوله ای است که بین دهان و معده قرار دارد. در روش مانومتری، قدرت و هماهنگی عضلات مری در زمان بلع غذا اندازه گیری می شود.

در این روش، لوله ی باریک و حساس به فشار از راه بینی وارد می شود و از پشت گلو وارد مری و بعد معده می شود.

این تست ممکن است در زمان بررسی مشکلات زیر درخواست شود:

• دشواری در بلع
• برگشت غذا  و اسید از معده به مری
• درد قفسه سینه که منشاء قلبی ندارد.
• پیش از جراحی آنتی ریفلاکس

روش مانومتری مری چگونه مشکلات را مشخص می کند؟

مری غذا را از دهان به معده می برد، حرکاتی به نام پریستالتیسم در مری رخ می دهد. مانومتری توانایی مری را در انجام این حرکات بررسی می کند. این روش به پزشک این امکان را هم می دهد که دریچه ی ماهیچه ای رابط مری و معده را بررسی کند ( دریچه ی تحتانی مری یا LES). این دریچه برای ورود غذا یا مایعات به معده شل می شود.  برای پیشگیری از برگشت غذا و مایع به مری این دریچه بسته می شود.

ناهنجاری های پریستالتیسم و عملکرد دریچه ی تحتانی مری ممکن است علائمی مثل دشواری در بلع، سوزش پشت جناغ، و یا درد قفسه سینه بدهند.

اطلاعات بدست آمده برای جراحی مری از نظر ریفلاکس مهم است.

پیش از مانومتری مری چه باید کرد؟

پیش از انجام مانومتری مری، در مورد بارداری، بیماری ها و مشکلات قلبی یا ریوی و یا هر مشکل و بیماری دیگر و یا حساسیت به هر دارویی به پزشک اطلاع دهید.

آیا پیش از مانومتری مری می توان مصرف داروها را ادامه داد؟

برخی از داروهایی که با مانومتری مری تداخل دارند عبارتند از:

• داروهای مهارکننده ی پمپ پروتونی مثل راب پرازول ( آسیفکس)، دگلانزوپرازول ( دکسیلانت)، اس امپرازول ( نکسیوم)، لانزوپرازول( پرواسید)، امپرازول ( پریلوسک) و پنتاپرازول ( پروتونیکس).
• داروهای مسدود کننده ی گیرنده ی هیستامینی نوع ۲ ( H2 بلوکر) مثل فاموتیدین ( پپسید) و رانیتیدین ( زانتاک).
• آنتی اسید ها مثل تومس و مالوکس
• داورهای مسدود کننده ی کانال کلسیمی مثل نیفیدیپین ( پروکاردیا) و دیلتیازیم ( کاردیزم)
• داروهای نیتراتی مثل ایزوسورباید دی نیترات ( ایزوردیل) و نیتروگلیسیرین
• داروهای بتابلوکر مثل پروپرانولول ( ایندرال) و نادولول( کورگارد)
• کافئین

پیش از انجام این تست به مدت ۸ ساعت بیمار باید از نوشیدن و آشامیدن اجتناب کند.

در این تست از بی حسی موضعی استفاده می شود.

ممکن است در زمان ورود لوله مانومتری، تهوع و استفراغ و سرفه هم رخ دهد.

پس از ورود لوله به بیمار گفته می شود که به سمت چپ دراز بکشد.

سنسور کوچکی زمان بلع را ثبت می کند. در زمان انجام این تست از بیمار خواسته می شود تا در زمان های مشخصی بلع آب هم داشته باشد.

در پایان به آرامی لوله خارج می شود.

مدت زمان انجام این تست ۳۰ الی ۴۰ دقیقه است.

پس از انجام این تست وضعیت بیمار چگونه است؟

• ممکن است بیمار بتواند به رژیم غذایی طبیعی و فعالیت عادی خود برگردد.
• ممکن است درد موقتی در گلو احساس شود.

اگر پس از انجام مانومتری مری، علائم غیر طبیعی و یا عوارض جانبی خاصی دیده شد، فورا باید به پزشک مراجعه شود و گاها نیازمند عملیات اورژانسی است.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com