نشانه های معمول تبخال تناسلی

یکی از رایج ترین بیماری های جنسی انتقالی در امریکا است. توسط ویروس هرپس سیمپلکس اول یا HSV به وجود می آید. بیشترآنها به خاطر عفونت به علت HSV-2 به وجود می آیند.

HSV-1 بیشتر دلیلی برای زخم های سرد یا تاول های تب است. اما می تواند دلیل تبخال تناسلی هم باشد.

بیشتر این افراد نمی دانند این بیماری را دارند. زیرا در بیشتر افراد نشانه ی خاصی ندارد.

در عفونت HSV چه روی می دهد ؟

تبخال با تماس جنسی از فردی به فرد دیگر روی می دهد، حتی اگر فرد ناقل علایم و نشانه ها را نداشته باشد.

وقتی وارد پوست شد، مسیرعصبی را طی می کند. ممکن است در عصب در حالت کمون باشد و به طور نامحدود آنجا بماند.

گاها، فعال می شود. در این صورت از عصب به پوست برمی گردد جاییکه شکل گرفته است.

در موارد دیگر، ویروس فعال از طریق تماس از فردی به فرد دیگر می رسد. حتی استفاده از کاندوم هم نمی تواند جلوگیری کند. ویروس در پوستی که بدون پوشش است وجود دارد.

میزان شیوع و انتشاری که فرد می تواند داشته باشد متفاوت است.

نشانه های هرپس چیست؟

اگرچه می توانید عفونت را بگیرید، ممکن است هیچگاه نشانه ها را نبینید. از طرف دیگر ممکن است در چند روز تا چند هفته بعد از تماس نشانه ها را ببینید. یا ممکن است شیوع اولیه ای از نشانه ها را تا ماه ها و سال ها بعد از ابتلا نبینید.

بعد از اینکه نشانه ها بعد از ابتلای فرد روی می دهد، جدی می شوند. ممکن است با تاول های کوچک شروع شوند که در نهایت باعث زخم های دردناک شوند که بعد از چند هفته خوب خوب شوند. این ها می توانند همراه با انفلونزا باشند.

هریک از این نشانه ها می تواند در زن و یا مرد روی دهد:

• مناطق قرمز، جدید، ترک دار اطراف ناحیه ی تناسلی بدون درد، خارش، یا گز گز.
• خارش و گز گز اطراف ناحیه ی تناسلی یا مقعد.
• تاول کوچک باز و دردناک. این ها می تواند اطراف ناحیه ی تناسلی یا ران، کپل، و مقعد باشد. به ندرت ممکن است داخل مجاری ادرار باشد.
• درد ناشی از عبور ادرار روی زخم.
• سر درد
• کمر درد
• نشانه های شبیه آنفولانزا، مانند تب، گره لنفاوی متورم، و خستگی

تنها این بیماری نمی تواند این نشانه ها را به وجود اورد. گاهی ممکن است با عفونت های واژن، عفونت های باکتریایی، عفونت مثانه اشتباه شود. تنها راه این است که با مسئول مراقبت سلامت بررسی شود.

می توان آن را با معاینه بدنی تشخیص داد و ازمایش خون و پاکسازی آن را تایید می کند.

آیا نشانه های درمان می شود؟

درمانی برای این بیماری نیست. ما نشانه را می توان کم کرد و از درمان جلوگیری کرد. درمان می تواند خطر دیگر عفونت ها را کم کند.

داروهای ضد ویروس برای کاهش درد و رهایی از انتشار نشانه ها می تواند خوب باشد. درمان روزانه برای مهار ویروس می تواند خطر عفونت را کاهش دهد.

علایم قابل برگشت است؟

افرادی که با عفونت HSV یک بروز اولیه دارند باید انتظار ۴ تا ۵ بار بروز در سال را داشته باشند.

با گذر زمان، بدن نسبت به ویروس مقاوم می شود و بروزها کمتر می شود و در برخی متوقف می شود.

چه چیزی باعث برگشت می شود؟

معمولا فشار عاطفی و بیماری باعث بازگشت می شود. زیرا در این دوره ها سیستم ایمنی برای غلبه بر ویروس ها ضعیف می شود.

موارد تحریک کننده بیماری:

• خستگی
• بیماری
• رابطه ی جنسی
• قاعدگی
• استرس
• جراحی
• تروما

آیا می توان در خانه درمان کرد؟

راه هایی برای تسکین و راحتی در خانه وجود دارد:

• مسکن مانند اسپرین، استامینوفن، و ایبوپروفن
• شستن محل با اب گرم دو بار در روز
• عبور مسیر هوا با پوشیدن لباس های گشاد
• گذاشتن یخ روی منطقه ی عفونی. پوشش یخ در حوله و لباس.
• استراحت کافی

همچنین می توان برای نرسیدن ویروس به بخش های دیگر بدن و افراد دیگر کارهایی را انجام داد. مثلا:

• در طول ابتلای شریک جنسی به زخم های سرد هم را نبوسید.
• رابطه ی جنسی دهانی نداشته باشید.
• زمان بروز زخم ها تماس جنسی نداشته باشید.
• بعد از دست زدن به منطقه ی عفونی دستان خود را باصابون بشویید.
• لنزهای خود را با اب دهان مرطوب نکنید.

نشانه ها چقدر برای سلامت مهم هستند؟

برای بیشتر افراد، این بیماری تهدیدکننده ی زندگی و سلامت نیست. جدای از ناراحتی ها بیشتر یک عامل استرس روانی است. می تواند باعث موارد زیر شود:

• استرس
• کاهش عزت نفس
• مشکل در حس امنیت و دوستی
• گاها با این حال می تواند جدی هم باشد.

در موارد نادر زنان بارداری ممکن است عفونت را به نوزاد انتقال دهند. این می تواند منجر به عفونت های جدی و شاید کشنده شود. اگر نشانه های عفونت را هنگام وضع حمل دارید، پزشک احتمالا سزارین را پیشنهاد می کند.

این افراد احتمال بیشتر عفونت اچ آی وی دارند. یک دلیل این است که شکاف ها و ترک ها در پوست مجراهایی را برای ورود اچ آی وی فراهم می کند.

حتما در صورت مشکوک بودن به این عفونت به پزشک مراجه کنید.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com