اگر متوجه شدید که تبخال ژنیتال دارید، ممکن است این سوالات متداول را بپرسید. برخی از پاسخ ها را در زیر ببینید. سوالات متداول تبخال تناسلی عبارتند از:
این قطعا امکان پذیر است. می توانید خطر انتقال به شریک جنسی خود را با داشتن رابطه جنسی تنها زمانی که هیچ علائمی ندارید، کاهش دهید. هرچند، این ویروس می تواند بدون هیچ نشانه قابل توجهی از جمله زخم و یا جوش بر روی پوست مسری باشد. به همین دلیل شما همیشه باید از یک کاندوم لاتکس استفاده کنید. کاندوم به طور کامل خطر را از بین نمی برد، زیرا ممکن است منطقه آسیب دیده را پوشش ندهد، اما برخی مواقع موثر است.
داروهای آسیکلوویر ضد ویروسی ( زویراکس ) ، والترکس و فامویر می توانند سبب بروز علائم کمتر و کاهش شدت آنها شوند. شواهدی وجود دارد که این داروها ممکن است در برابر انتقال نیز اثر محافظتی داشته باشند.
هیچ درمانی برای تبخال ژنیتال وجود ندارد. مگر اینکه دانشمندان در آینده راهی را پیدا کنند، شما همیشه این ویروس را دارید. اما مصرف داروهای ضد ویروسی می تواند به کنترل بیماری کمک کند. در مورد گزینه های درمان از پزشک خود بپرسید.
تبخال ژنیتال می تواند دردناک، ناخوشایند و ناراحت کننده باشد، اما به عنوان یک بیماری تهدید کننده زندگی در نظر گرفته نمی شود. با این حال، ممکن است خطر ابتلا به اچ آی وی، ویروسی که عامل بیماری ایدز است، را افزایش دهد زیرا زخمها موضع های نخست برای ورود اچ آی وی به بدن هستند. هر چیزی که بیشتر با اچ آی وی و ویروس تبخال آلوده شود، ممکن است هر دو بیماری را بدتر کند.
یک زن باردار می تواند تبخال ژنیتال را به نوزاد خود منتقل کند، بنابراین به طور ویژه در دوران بارداری جدی است. اگر شما در نزدیکی پایان بارداری آلوده شده اید، خطر ابتلا بیشتر است. حداقل ۳۰ درصد و حداکثر ۵۰ درصد از زنان باردار که به تازگی مبتلا به ویروس شده اند، آن را به نوزادان خود می دهند. برای مادرانی که به مدت طولانی قبل از زایمان آلوده شده اند، خطر بسیار پایین تر است. کمتر از ۱ درصد از نوزادان متولد شده از مادران دارای عفونت تبخال ژنیتال قدیمی ویروس را می گیرند. همچنین، اگر زن در هنگام زایمان این بیماری را بروز دهد، پزشکان معمولا یک عمل سزارین (بخش C) را انجام می دهند.
به نوع ویروس تبخال بستگی دارد. پس از عفونت، افراد مبتلا به ویروس تبخال سیمپلکس یک – (HSV-1) دارای بروز کمتر بیماری با شدت کم نسبت به افراد آلوده به ویروس تبخال سیمپلکس – ۲ (HSV-2) هستند. هر دو نوع می توانند باعث تبخال ژنیتال شوند. بسیاری از مردم هرگز علائمی ندارند و حتی نمی دانند که مبتلا شده اند. در کسانی که علائم را دارند، زمان ظاهر شدن و طول مدت آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است. استرس، بیماری، دوران قاعدگی و عوامل مختلف دیگر می توانند شعله ور شدن آن را تحریک کنند.
شما باید به شریک جنسی خود بگویید که تبخال ژنیتال دارید. مهم است که هر آنچه می توانید در مورد بیماری خود یاد بگیرید و اطلاعات را به اشتراک بگذارید. سپس شما و شریک شما میتوانید تصمیم آگاهانه در مورد رابطه جنسی بگیرید. به شریک خود بگویید که همیشه شانس گرفتن این ویروس را از شما دارد، اما راه هایی برای کاهش خطر مانند استفاده از کاندوم لاتکس و اجتناب از رابطه جنسی هنگامی که شما علائم را دارید، وجود دارد. دلایل زیادی وجود دارد که چرا شما باید آشکارا ارتباط برقرار کنید. شریک جنسی ممکن است از شما آلوده شده باشد و او باید بداند. همچنین می تواند به ارتباط شما در دراز مدت کمک کند. احتمالا شریک شما از صداقت شما قدردانی کند .
در هنگام گفتن این خبر، توضیح دهید که چقدر تبخال ژنیتال شایع است: حدود یک پنجم بزرگسالان در ایالات متحده مبتلا می شوند. شما می توانید بگویید که مانند زخم های سرد روی دهان است (که ۵۰ درصد تا ۸۰ درصد از تمام بزرگسالان در ایالات متحده دارند)، به جز اینکه ویروسی است که ناحیه ژنیتال را آلوده می کند. اگر شما هنگام صحبت با شریک جنسی خود آرام باشید و بحث را با یک نگرش مثبت شروع کنید: “من فکر می کنم ما می توانیم این کار را طوری انجام دهیم که هر دو خوشحال باشیم،” نه، “این احتمالا ما را از هم دور میکند، اما …. ”
اگر با شریک جنسی خود از نظر جنسی صمیمی بودید قبل از اینکه بیماری تشخیص داده شود، او باید برای ویروس تست شود.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com