کودکی که همراه با گریه رفتار طبیعی ندارد

کودکی که همراه با گریه رفتار طبیعی ندارد ، نشاندهنده چیست؟ گریه کردن راه اول ارتباط برقرار کردن کودک است. والدین و مراقبان طی زمان در شناخت علت گریه کودک خود بهتر می شوند. همراه با گریه کردن, کودک شما ممکن است به صورت نرمال رفتار کند زمانی که مشکلی دارد. عفونت, بیماری ، جراحت یا درد یا هر مشکل پزشکی دیگر ممکن است باعث شود که کودک طبیعی رفتار نکند.

اگر کودک شما کولیک داشته باشد, شما ممکن است نگران شوید که مشکلات طبی باعث گریه بیش از حد کودک گردیده است. معمولا کودک با کولیک به خاطر درد یا ناراحتی فیزیکی گریه نمی کند. اما مهم است که آگاه باشید که مشکلات سلامتی یا جراحت ها می تواند باعث شود که کودک بیش از حد گریه کند. مهم است که به دنبال علائم مرتبط با شید.

در اینجا مواردی هستند که باید مراقب آنها باشید که به این معنی است که کودک شما مشکل سلامتی دارد.

علائمی که نشان می دهد به صورت نرمال رفتار نمی کند:

متفاوت عمل می کند یا به نظر می آید؛ مثل تغییرات در تعادل یا هماهنگی
به نظر گیج می آید یا با افراد یا اشیا در محیط خود تعامل برقرار نمی کند. به دنبال تغییر در سطح هوشیاری باشید.
بیشتر می خوابد یا به نظر می آید که انرژی ندارد.
بیشتر از معمول گریه می کند یا طی خواب گریه می کند.
دو وعده غذایی را پشت سر هم نخورده است یا بالا آورده است.
کودک بالای ۱ ماه که نوع گریه اش با همیشه فرق دارد.
گریه می کند و بعد از ۲۴ ساعت درمان خانگی بدخلق است.
در یک بخش بدن ورم دارد و زمانی که بخشی از بدن لمس می شود یا تکان داده می شود گریه می کند (گریه ناشی از درد)
نمی خواهد که از دست یا پا استفاده کند یا نمی خواهد راه برود یا بایستد (این برای کودکانی است که به اندازه کافی بزرگ هستند که بتوانند راه بروند. کودکان معمولا از ۹ الی ۱۵ ماهگی راه می روند)

اگر کودک شما طبیعی رفتار نمی کند, به دنبال تب باشید. برای اطلاعات بیشتر درباره چگونگی گرفتن دما, به موضوع دمای بدن مراجعه کنید.

درمان پزشکی برای افتادن یا جراحتی که علائم جدی تر مثل آسیب به سر یا خونریزی شدید ایجاد می کند لازم است. ارزیابی پزشکی ممکن است برای جراحت هایی لازم باشد که باعث ورم و درد در ناحیه مبتلا می شود.

علائم درد

نوزادی که درد دارد ممکن است:

ابروهایش را در هم کشیده باشد, پیشانی را جمع کرده باشد یا چشم های بسته داشته باشد.
تغییراتی در فعالیت ها یا رفتار روزانه خود داشته باشد (مثل اشتهای کاهش یافته, تحریک پذیری, بی قراری یا رفتار تحریک شده)
بیشتر یا کمتر از معمول می خوابد. او ممکن است ناگهان طی خواب بیدار شود و به نظر بیاید که درد دارد. حتی اگر نوزاد درد شدید دارد, ممکن است گاهی چرت کوتاهی بزند به خاطر اینکه خسته شده است.
زمانی که نفس می کشد ناله کند یا نفس خود را نگه دارد.
مشت های جمع شده داشته باشد و پاهای خود را بالا بکشد یا ضربه بزند.
به هر کسی که او را بغل می کند بچسبد یا کودک ممکن است اصلا حرکت نکند.
خود را کنار بکشد و حرکت کند زمانی که ناحیه دردناک بدنش لمس می شود.

آسیب های کوچک یا بیماری که می تواند باعث شود که کودک گریه کند:

یک سنجاق قفلی باز در پوست
تکه ای موی پیچیده شده دور انگشت دست, پا یا آلت تناسلی
ضربه خوردن به سر کودک زمانی که او در صندلی ماشین قرار داده می شود.
افتادن (یا زمین خوردن) زمانی که باعث کبودی یا خراش کوچک می شود.
استخوان ترقوه شکسته شده (کلاویکل شکسته)
مژه یا شیء دیگری در چشم باشد. مراقب چشمی که قرمز است و از آن بیش از چشم دیگر اشک می آید باشید. مژه در چشم ممکن است لایه شفاف (قرنیه) روی بخش رنگی چشم را بخراشد و باعث خراش قرنیه ای شود.
نیش حشره. به دنبال ناحیه قرمز شده روی پوست باشید و به دنبال هر حشره ای مثل پشه یا عنکبوت باشید. اگر شما شک دارید که عنکبوت خطرناکی بوده است یا نیش عقرب بوده است, حشره را بگیرید و بلافاصله به دنبال درمان باشید. این حشرات می تواند باعث واکنش های جدی (به خصوص در کودکان شما) مثل کما و مرگ شود.
شی خارجی گیر کرده در پوست یا مجرا مثل گوش. کودکان شما می توانند چیزهای کوچک – مثل لوبیا ها, سنگ ها, پاپ کورن, تکه های اسباب بازی پلاستیکی یا باطری های کوچک- را در مجاری بدن خود قرار دهند. دیدن این چیزهای کوچک و در آوردن آنها سخت است.
ورم ملتحمه (آماس ملتحمه). اگر کودکان دیگری که شما می شناسید ورم ملتحمه دارد و هیچ جراحتی برای کودک وجود نداشته باشد, در نظر داشته باشید که قرمزی ممکن است ورم ملتحمه باشد.