کارآزمایی بالینی نوعی برنامه تحقیقاتی است که به منظور ارزیابی یک روش درمانی جدید یا دارو و یا ابزار پزشکی صورت می گیرد. هدف این نوع پژوهش یافتن روش های درمانی جدید، غربالگری و پیشگیری و تشخیص بیماری های جدید است. مطلب آلزایمر و کارآزمایی بالینی به این روش ها در مورد آلزایمر می پردازد.
کارآزمایی بالینی موجب می شود بتوانیم آخرین دستاوردهای علمی و تکنولوژی را برای به کار بستن آن در بالین بیمار استفاده کنیم. در یک کارآزمایی بالینی پزشکان، با به کار بستن یک درمان استاندارد موجود در مقایسه با روش درمانی جدید امید دارند حداقل نتیجه مشابه روش درمانی قبل حاصل شود و یا حتّی روش جدید کارایی درمانی بیشتری نسبت به روش قبلی داشته باشد.
روش های درمانی جدید، ابتدا در آزمایشگاه ها مورد ارزیابی قرار می گیرند سپس آن ها را دقیقاً در لوله های آزمایش مورد بررسی قرار می دهند و نتیجتاً آن را روی حیوانات آزمایشگاهی مورد پژوهش قرار می دهند. بعد از طی تمام این مراحل روش درمانی جدید روی گروه محدودی از انسان ها مورد آزمایش قرار می گیرد.
هنگامی که کارآزمایی بالینی برای اوّلین با بر روی انسان ها صورت می گیرد. پژوهشگران واقعاً نمی دانند که عملکرد آن چگونه خواهد بود و آیا خطرات احتمالی آن به اندازه مزایای آن خواهد بود. کارآزمایی بالینی باعث می شود پزشکان به جواب سوالات مهم خود برسند:
مراحل ارزیابی کارآزمایی بالینی به گونه ای طراحی شده است تا در هر مرحله اطلاعات خاصی به ما بدهد. هر مرحله جدید از کارآزمایی بالینی براساس اطلاعات بدست آمده از مراحل قبلی ارزیابی کارآزمایی بالینی طراحی شده است.
شرکت کنندگان در یک کارآزمایی ممکن است تنها برای برخی کارآزمایی بالینی واجد شرایط باشند، در دو مرحله ارزیابی شرکت کنندگان بسته به شرایط و احوال عمومی شان می توانند برای کارآزمایی داوطلب شوند. در اغلب کارآزمایی های بالینی شرکت کنندگان در مراحل سه و چهار کارآزمایی وارد ارزیابی می شوند.
فاز یک کارآزمایی بالینی: درمان مورد آزمایش به جمع اندکی از شرکت کنندگان داده می شود، و شرکت کنندگان تحت مراقبت دقیق قرار می گیرند. محققان بهترین روش تجویز دارو را در می یابند، و نسبت به عوارض جانبی جدی دارو آگاه می شوند. همچنین آن ها درمی یابند چه مقدار از دارو را بدون خطر می توان تجویز کرد.
فاز دو کارآزمایی بالینی: ارزیابی اثر درمان جدید بر بیماری موردنظر و ارزیابی تغییرات بیماری مورد بررسی قرار می گیرد.
فاز سه کارآزمایی بالینی: در این فاز به مقایسه نتیجه درمانی جدید نسبت به درمان استاندارد حاضر در جمعیّت های مختلف می پردازند. همچنین درزهای مختلف و استفاده رژیم های دارویی ترکیبی – تجویز دارو دوم به همراه داروی اوّل- مورد ارزیابی قرار می گیرند.
فاز چهار کارآزمایی بالینی: بعد از تأیید FDA برای حضور دارو در بازار جهانی دارو جهت استفاده مراقبت های عمومی بیماران وارد بازار می شود. برای مثال: دارویی که در کنار آزمایش بالینی مورد تأیید قرار گرفته است می تواند همراه با دیگر داروهای موثر در درمان بیماری موردنظر به کار گرفته شود.
این مسئله بسته به نوع درمان و شرایط بیمار متفاوت است. چرا که دارو و یا دستگاه مورد ارزیابی دارای خطرات احتمالی و عوارض جانبی هست که هنوز برای ما در ابتدای کارآزمایی بالینی مشخص نسبت، همان طور که مزایا و استفاده های این روش درمانی کاملاً شناخته شده نیست، خواست و عوارض جانبی احتمالی آن کاملاً برای ما مشخص نیست. بیماران باید کاملاً نسبت به عوارض جانبی احتمالی که ممکن است با آن مواجه شوند آگاه باشند همچنین باید آنها را نسبت به مسائل و عوارض جانبی که در طول کارآزمایی برای آن ها اتفاق می افتد آگاه کرد.
رضایت آگاهانه یعنی به عنوان بیمار، تمام اطلاعات موجود در اختیارتان قرار می گیرد و به شما توضیح داده می شود شما چگونه در این کارآزمایی دخیل هستید، پزشکان و پرستاران موظف هستند نحوه کارآزمایی؛ مزایا و خطرات احتمالی را به شما توضیح دهند.
فرم رضایت را کاملاً دقیق مطالعه کنید، پیش از امضا کردن مطمئن شوید تمام اطلاعات مربوط را متوجه شده اید. چنانچه نقاط مبهمی وجود دارد از پزشک خود بخواهید برایتان توضیح دهد.
شما در این که در کارآزمایی شرکت کنید، مختار هستید. چنانچه مایل به شرکت در کارآزمایی هستید، فرم را امضا می کنید، چنانچه مایل به شرکت در کارآزمایی نباشید، خدمات مراقبتی شما به هیچ عنوان تحت تأثیر قرار نخواهد گرفت، امضای شما در برگه ی رضایت نامه به هیچ عنوان شما را به انجام و ادامه کارآزمایی مجبور نمی کند، شما می توانید هر زمان که خواستید از ادامه کارآزمایی انصراف دهید. فرم رضایت آگاهانه پیوسته در جریان است. شما این حق را دارید که همواره به اطلاعات دسترسی داشته باشید و اطلاعاتی که حضور شما را در کارآزمایی تحت تأثیر قرار می دهند در اختیارتان باشد.
هر کارآزمایی بالینی براساس یک بستر تحقیقات قبلی صورت می گیرد. بیمارانی که شرایط بیماری موردنظر را داشته باشند و علایم و نشانه های بیماری را دارند می تواند در این کارآزمایی ها به کار گرفته شوند، در برخی موارد لازم است برخی تست ها از شما به عمل آید تا مطمئن شوند شما حائز شرایط لازم برای شرکت در کارآزمایی هستید یا خیر.
همه بیماران با دنیایی از کلمات و عبارات پزشکی رو به رو می شوند ترس از این که قرار است روی آنها آزمایشات جدیدی صورت بگیرد و یا این باور اشتباه که موش آزمایشگاهی خواهند بود در تمام داوطلبان شرکت کنندگان کارآزمایی بالینی وجود دارد.
همواره ترس از مسائل ناشناخته وجود دارد، درک این مسئله که قرار است چه اتفاقی بیافتد و این که برای شرکت در یک کارآزمایی بالینی، باید چه مسائلی را بپذیریم می تواند برخی از نگرانی های شما را از بین ببرد.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com