راهنمای والدین در مورد گال یا جرب و کودکان
گال نوعی تحریک پوستی ناشی از آلودگی به انگل بسیار ریزی است که در زیر پوست بدن تونل می زند. این بثورات پوستی زبر، در واقع در اثر واکنشی آلرژیک به تخم ها و فضولات حاصل از انگل ها بوجود می آیند. نام این بیماری از واژه لاتینی به معنای “خاراندن” نشأت گرفته است و اگر فرزندتان دچار بیماری گال شده است، به احتمال زیاد به شدت دچار خارش خواهد شد.
ممکن است فرزندتان گال را از طریق تماس پوستی با فرد مبتلا دریافت نماید. گال بیماری بسیار واگیرداری است، و حتی می تواند افراد بسیار تمیز و وسواسی را مبتلا سازد. این بیماری معمولاً در بیش از یکی اعضای خانواده و یا به صورت گروهی در کودکان مهد کودک یا مدرسه ظاهر می گردد. هیچ فصل خاصی از سال وجود ندارد که میزان شیوع بیماری گال در آن فصل نسبت به سایر فصول بالاتر باشد و بنابراین احتمال ابتلا به این بیماری در طی سال وجود دارد.
فرم حادی از بیماری که اصطلاحاً گال دلمه بسته و یا گال نروژی نامیده می شود، گاهاً افرادی با سیستم ایمنی ضعیف را مبتلا می سازد. در چنین موارد، دلمه های ضخیمی روی پوست ایجاد می شوند که حاوی شمار زیادی از انگل های گال و تخم های آن می باشند. البته انگل بیماری گال نروژی نسبت به سایر انگل های بیماری گال قویتر نیست، بلکه در این حالت تعداد بسیار زیادتری از آنها وجود دارند.
اگر فرزندتان به بیماری گال مبتلا شده باشد، او دچار التهابات پوستی پراکنده و شدیداً خارش داری به شکل دلمه های قرمز رنگ و جوش مانندی خواهد شد، که معمولاً بین انگشتانش ظاهر خواهند شد. در کودکان خردسال، این بیماری معمولاً خودش را بر روی سر، گردن، شانه ها، کف دست، و پاها نشان می دهد. در کودکان بزرگتر و بزرگسالان نیز این التهابات بر روی دستها، مچ دست، اندام تناسلی و شکم ظاهر می شوند.
شما ممکن است متوجه وجود خطوط منحنی قرمز رنگ و نازکی بشوید، اینها همان مکان هایی از پوست هستند که انگل ها در زیر آنها پنهان شده اند. همچنین، ممکن است فرزندتان چرکدانه ها (نواحی ملتهبی مملو از چرک، مانند جوشهای چرکی کوچک) و یا تاولهای کوچک پر از آبی نیز بر روی پوست خود داشته باشد.
خارش حاصل از بیماری گال معمولاً پس یک حمام داغ یا شب هنگام تشدید می شود و ممکن است از خوابیدن فرزندتان نیز ممانعت نماید. همچنین ممکن است دلمه هایی با ظاهر زشت و زننده در نواحی از بدن تشکیل شوند که فرزندتان آنها را خراشیده و لذا به بیماریهای عفونی باکتریایی دیگری (مانند زرد زخم یا عفونت استافیلوکوکی) منجر شود.
در صورتی که فرزندتان برای بار نخست به این بیماری مبتلا شده است، ممکن است میان ورود انگل به بدن وی و شروع خارش چهار تا شش هفته طول بکشد. ولی اگر او قبلاً هم به بیماری گال مبتلا شده است، زمان واکنش وی بسیار کوتاه تر – فقط یک تا سه روز- خواهد شد.
انگل های گال ماده در زیر پوست – یعنی جایی که آنها تخم ها و فضولات خود را می ریزند – پنهان شده و در آنجا تونل می زنند. همین تخم ها و فضولات انگلی موجب ایجاد واکنش آلرژیکی می شوند که خارش تقریباً غیر قابل تحملی ایجاد می نماید.
در صورت مشاهده هر گونه التهاب پوستی ناشناخته بر روی بدن فرزندتان، حتماً با پزشک تماس بگیرید. زیرا هر چه زودتر فرزندتان را تحت درمان قرار دهید، او سریعتر بهبود خواهد یافت.
پزشک بثورات پوستی را معاینه کرده و احتمالاً آزمایش بدون دردی بر روی فرزندتان انجام خواهد داد، بدین ترتیب که ممکن است وی نمونه کوچکی از پوست فرزندتان را خراشیده و در زیر میکروسکوپ مورد مشاهده قرار دهد (البته پزشک می تواند برای انجام این آزمایش و تائید قطعی تشخیص اش شما را به یک متخصص پوست ارجاع دهد). انگل و تخم های گال در صورت بزرگنمایی با میکروسکوپ قابل مشاهده هستند. این انگلها به راحتی قابل درمانند، زیرا معمولاً فقط ده تا و یا حتی تعداد کمتری از آنها در بدن افراد مبتلا وجود دارد.
معمولاً پزشکان داروهای موضعی را تجویز میکنند. پماد پرمترین رایجترین روش درمانی است. دیگر درمان ها شامل بنزیل بنزوات، سولفور در پترولاتوم، کروتامیتون، لیندان، و مالاتیون می باشند (برخی از این داروها برای نوزادان بکار نمی روند). گمان می رود که پماد پرمترین مطمئن ترین و بیخطرترین دارو درمیان این روش های درمانی است. اگر شما نسبت به بی خطر بودن داروی تجویز شده برای فرزندتان نگران هستید، موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.
پماد را از گردن به پایین بر روی وجب به وجب بدن فرزندتان پخش نمایید. حتی قسمت هایی از بدن که سالم به نظر می رسند باید درمان شوند. فراموش نکنید که پماد را حتماً میان انگشتان دست و پا، زیر بازوها، ناف، و بر روی اندام تناسلی فرزندتان بمالید. در صورت مشاهده هر گونه بثورات پوستی بارز بر روی پوست سر و یا صورت فرزندتان، پماد را در امتداد خط موها، پیشانی، پوست سر، و شقیقه هایش نیز بمالید.
از دستورالعمل روی پماد پیروی نمایید (ممکن است استفاده از پماد به مدت هشت ساعت یا بیشتر باشد) و سپس آن را از روی بدن فرزندتان بشویید.
کودکان خردسال اغلب دست هایشان را به دهان خود می برند، بنابراین بهتر است پماد را هنگام خواب بر روی بدن آنها بمالید و صبح به محض بیداری بدن آنها را شستشو دهید. اگر فرزندتان حتی موقع خواب نیز دست ها یا انگشتان خود را می مکد، برای جلوگیری از تماس دارو با دهان فرزندتان، دست های وی را در طول شب با دستکش و یا جوراب بپوشانید.
اگر فرزندتان به حالت شدید یا عود کننده ای از بیماری گال مبتلا شود، ممکن است پزشک داروهایی خوراکی را برای کشتن انگل گال تجویز کند.
برطرف شدن این بثورات به خودی خود می توانند دو تا شش هفته زمان ببرد. در صورتی که این بثورات پوستی همچنان به گسترش خود ادامه بدهند و یا دلمه های جدیدی بر روی پوست ظاهر شوند، ممکن است پزشک به شما توصیه کند تا درمان را دوباره تکرار کنید (برخی از پزشکان همیشه دوز دومی از دارو را یک یا دو هفته پس از اولین دوره درمان تجویز می نمایند.)
از آنجاییکه از بین رفتن مواد محرک موجود بر روی پوست مدتی طول می کشد، ممکن است خارش حتی تا سه هفته پس از نابودی انگل ها ادامه یابد. استفاده از کمپرس آب سرد یا لوسیون کالامین می تواند به کاهش خارش کمک کند. در صورت تداوم خارش، پزشک ممکن است آنتی هیستامینی خوراکی یا پمادی استروئیدی را برای تسکین فرزندتان تجویز نماید. در این میان، برای جلوگیری از خاراندن پوست توسط فرزندتان و پیشگیری از ابتلای وی به بیماریهای عفونی، حتماً ناخن های او را کوتاه نگه دارید.
فرزند شما می تواند پس از طی دوره ی درمان با پماد، مجدداً به مهد کودک یا مدرسه بازگردد.
برخی از پزشکان توصیه می کنند که تمامی اعضای خانواده حتی بدون داشتن هیچ گونه علامتی از بیماری باید تحت درمان قرار بگیرند (بهتر است تمامی اعضای خانواده به صورت همزمان تحت درمان قرار گیرند تا فرد آلوده نتواند بقیه افراد را مجدداً مبتلا نماید). از طرفی عده ای دیگر از پزشکان رویکرد صبورانه تری دارند، آنها توصیه می کنند که تمامی اعضای خانواده باید مورد معاینه قرار گیرند، اما فقط باید افرادی را تحت درمان قرار داد که دچار علائم شده اند.
درباره ی احتمال ابتلا به بیماری گال از طریق لباس ها یا منسوجات اختلاف نظرهایی وجود دارد. اگر شما در این مورد نگران هستید، می توانید تمامی لباس ها، حوله ها، و ملافه های منزلتان را در آبی داغ شسته و سپس آنها را در یک دستگاه خشک کن خشک کنید.
تمامی عروسک ها و یا اسباب بازی های غیر قابل شستشو را نیز به مدت یک هفته در درون یک کیسه پلاستیکی قرار دهید. انگل گال بدون وجود میزبان انسان، نمی تواند به مدت طولانی زنده بماند.
همچنین اگر فرزندتان دچار بیماری گال شده است، حتما منزل خود را جارو کشیده و کیسه جاروبرقی را به دور بیاندارید.
تنها راه برای پیشگیری از ابتلا به بیماری گال اجتناب از تماس با افراد آلوده می باشد. البته این کار می تواند کار دشواری باشد، به خصوص اگر در اطراف فرزندتان، کودکان و افراد دیگری نیز وجود داشته باشند (به عنوان مثال، در مهدکودک). در صورت ابتلای فرزندتان به بیماری گال برای پیشگیری از ابتلای مجدد وی به این بیماری می توانید او را قبل از فرستادن به مهد کودک یا مدرسه به طور کامل تحت درمان قرار دهید.
ترجمه شده از وبسایت: www.babycenter.com