هپاتیت و کودکان

راهنمای والدن در مورد هپاتیت و کودکان

هپاتیت چیست؟

هپاتیت نوعی التهاب کبد است، می‌تواند هم کودکان و هم  بزرگسالان را مبتلا کند. ویروس‌­های نوع A، B و C هپاتیت شایع‌ترین علل ابتلا به هپاتیت هستند ولی ویروس‌های نوع D و E نیز وجود دارند. در برخی موارد بسیار نادر، باکتری، انگل، اختلالی ارثی یا داروهای خاصی موجب ایجاد بیماری هپاتیت می­شوند.

ممکن است فردی بدون داشتن هیچ نشانه‌­ای از هپاتیت به این بیماری مبتلا شده باشد. هرچه سن بیشتر باشد، احتمال داشتن نشانه‌های بیماری بیشتر است. این امر بدان معناست که کودکان و نوزادان دارای علائم اندکی می­باشند.

اگر نشانه‌ های هپاتیت را داشته ولی کاملاً بهبود یافته­‌اید و دیگر بیماری‌تان واگیردار نیست، هپاتیت حاد داشته‌اید. از طرفی کسانیکه هپاتیت مزمن دارند، بیماریشان همواره واگیردار و مسری بوده و بسته به نوع هپاتیت‌شان ممکن است علائم متفاوتی داشته باشند، از جمله آسیب‌های کبدی، ازکار افتادگی کبد و حتی سرطان کبد.

هیچ درمانی برای هپاتیت حاد وجود ندارد. اما اگر کودکی به هپاتیت مزمن دچار شود، بسته به سن و نوع هپاتیت مزمن وی، پزشک  برای او داروهایی را تجویز خواهد نمود.

هپاتیت نوع A چیست ؟

این نوع از ویروس هپاتیت از طریق مدفوع منتقل می‌شود و به راحتی از فردی به فرد دیگر سرایت می‌کند. برای مثال، ممکن است کودک‌ نوپای شما در اثر تماس دستش با شی­ای آلوده به مدفوع فرد مبتلا به هپاتیت، دچار این بیماری شود.

هپاتیت نوع A در شرایط غیر بهداشتی پخش می‌شود. همچنین این ویروس می­‌تواند از طریق آب یا غذای آلوده منتقل شود. شیوع این بیماری معمولاً در مهدکودک ­ها و سایر محیط ­هایی که کودکان در کنار هم بازی می‌کنند بالا است. از آنجاییکه اغلب کودکان مبتلا به هپاتیت علائم این بیماری را از خود بروز نمی‌دهند، لذا درباره­ ی میزان دقیق شیوع این بیماری اطلاعات کاملی دردست نیست.

چطور می‌توانم بفهمم که کودکم هپاتیت نوع A دارد؟

در موارد شدید ابتلا، نشانه‌های آن عبارتند از تب، خستگی، بی‌ اشتهایی، استفراغ، دل پیچه ، ادرار تیره‌ رنگ و زردی. این نشانه‌ها معمولاً از ۲ هفته تا ۲ ماه طول می­کشند و گاهاً ممکن است حتی بیشتر نیز طول بکشند. با این حال، اکثریت کودکان مبتلا به ویروس هیچ نشانه­‌ای از بیماری را از خود نشان نمی‌دهند. اگر فکر می‌کنید که کودک نوپای شما به این ویروس مبتلا شده است، حتماً با  پزشک  وی صحبت کنید.

آیا راهی برای پیشگیری از هپاتیت نوع A وجود دارد؟

بله. واکسن هپاتیت A کودکان را حدوداً به مدت ۲۰ سال ایمن می کند. انجمن پزشکان اطفال آمریکا (AAP) توصیه می‌کند که تمامی کودکان در دو نوبت با فاصله‌ی دست کم ۶ ماه، میان سال اول و دوم تولدشان واکسن هپاتیت A را دریافت کنند (یعنی، در سنین ۱۲ ماهگی تا ۲۳ ماهگی).

شستن مرتب دستها با آب گرم و صابون به ویژه پس از استفاده از توالت، تعویض پوشک بچه و همچنین پیش از تهیه‌ی غذا، به جلوگیری از شیوع بیماری کمک می‌کند. دستان کودکتان را نیز مرتباً بشویید.

اگر نوزاد من در معرض هپاتیت نوع A قرار بگیرد، چه اتفاقی می‌افتد؟

اگر فکر می­کنید نوزادتان در معرض ویروس هپاتیت A قرار گرفته است (به عنوان مثال، به دلیل ابتلای یکی از اعضای خانواده و یا دوستان­تان به این بیماری)، باید برای نوزادتان ایمنوگلوبولین (با نام مستعار گاما گلوبولین) تزریق شود، زیرا حاوی آنتی بادی ­های علیه ویروس است. این کار باید ترجیحاً ظرف مدت هفت روز پس از مواجهه صورت بگیرد، اما هر چه زودتر بهتر.

اثرات محافظتی ایمنوگلوبولین برای چندبن ماه دوام می­یابد. ولی با این حال به محض رسیدن به یک سالگی باید نوزادتان اولین نوبت واکسن هپاتیت A را دریافت نماید.

هپاتیت نوع B چیست؟

ویروس هپاتیت B از طریق خون و­ سایر مایعات بدن انتقال می­یابد. بزرگسالان معمولاً در اثر نزدیکی‌های غیرایمن و تزریق مواد مخدر به این بیماری مبتلا می‌شوند، ولی نوزادان ممکن است در حین تولد بدلیل مواجهه با خون آلوده مادر یا مایعات واژنی آلوده­ی ترشح شده دچار این بیماری شوند (ویروس هپاتیت B معمولاً نمی­تواند در زمان حاملگی از جفت عبور کند).

نود درصد از نوزادان زیر یک سال و سی درصد از کودکان بین ۱ تا ۵ سال مبتلا به هپاتیت B دچار عفونتهای مزمنی می­شوند. در مقابل، فقط شش درصد از بزرگسالان مبتلا به این بیماری وارد مرحله مزمن بیماری می­شوند.

نشانه‌های هپاتیت B چیست؟

اغلب کودکان بیمار، هیچ اثری از بیماری نشان نمی‌دهند ولی علائم معمولا عبارتند از تب، خستگی، استفراغ، بی‌اشتهایی و زردی (یعنی زردی پوست صورت و چشم­ها).

اگر در موقع زایمان فرزندتان به هپاتیت B مبتلا بوده‌­اید، کودک شما باید واکسن هپاتیت نوع B و ایمونوگلوبولین نیز دریافت کند و سپس حدوداً در سنین۹ تا ۱۵ ماهگی باید به منظور حصول اطمینان از موثر بودن واکسیناسیون مورد آزمایش قرار گیرد.

آیا می‌توان از هپاتیت نوع B پیشگیری نمود ؟

بله.AAP توصیه می­ کند که باید تمامی نوزادان در مقابل هپاتیت نوع B ایمن شوند. تزریق واکسن هپاتیت نوع B کودکان را تا حدود ۱۵ سال ایمن می­ کند.

مادران معمولاً در زمان حاملگی از نظر ابتلا به هپاتیت نوع B مورد آزمایش قرار می‌گیرند. کودکانی که مادرانشان به هپاتیت نوع B مبتلا نیستند می‌ توانند نوبت اول واکسن را در فاصله‌ی تولد تا ۲ ماهگی و دومین واکسن را میان ۱ تا ۴ ماهگی و سومین نوبت را بین ۶ تا ۱۸ ماهگی دریافت نمایند.

اگر احتمال ابتلای مادر به هپاتیت نوع B وجود داشته باشد، اولین نوبت باید در فاصله‌ی ۱۲ ساعت پس از تولد به همراه گاما گلوبولین تزریق شود. سپس دومین نوبت بین ۱ تا ۲ ماهگی و نوبت سوم در ۶ ماهگی تزریق می­گردد .

هپاتیت C چیست ؟

اغلب افراد مبتلا به هپاتیت C هیچ نشانه‌ای از بیماری ندارند و پس از سال ­ها با بروز آسیب‌های جدی در کبدشان به بیماری خود پی می‌برند.

ویروس هپاتیت C از طریق تماس مستقیم با خون انسان و دیگر مایعات بدن انتقال می­ یابد. بزرگسالان ممکن است با تزریق وریدی مواد مخدر به این بیماری دچار شوند. همچنین در برخی موارد نادر، ممکن است از طریق ارتباط جنسی با فردی مبتلا به هپاتیت نوع C دچار این بیماری شوند.

نوزادان می‌توانند بیماری هپاتیت نوع C را از مادر بیمار خود دریافت کنند ولی این بیماری در کودکان شایع نیست. تشخیص هپاتیت نوع C در کودک بسیار دشوار است و هیچ واکسنی نیز برای آن وجود ندارد.

ترجمه شده از وبسایت: www.babycenter.com