آنفولانزای کودکان : بیماری تنفسی حاد که علائم آن شامل احتقان، گلودرد، چشم های قرمز، سرفه خشک، تب و لرز و بدن درد می باشد.
آنفولانزا توسط ویروس های آنفولانزا ایجاد می شود. آنفولانزا معمولا از فردی به فرد دیگر به صورت مستقیم یا غیر مستقیم منتقل می شود.
علائم اولیه آنفولانزا شامل تب و لرز، کسالت، از دست دادن اشتها، سردرد و گاهی درد عضله است. در ادامه گلودرد، احتقان بینی و سرفه هم ظاهر می شود. بیماری عادی معمولا بدون درمان خاصی در تقریبا هفت روز برطرف می شود اما سرفه و کسالت ممکن است باقی بماند.
آنفولانزا به شدت واگیر دار است و از فردی به فرد دیگر با قطره های ایجاد شده توسط سرفه یا عطسه یا از طریق تماس مستقیم با سطوح آلوده شده منتشر می شود.
دوره واگیردار این بیماری به صورت قابل توجهی متغیر است. در کل بیماری از بیست و چهار ساعت قبل از شروع علائم تا هفت روز بعد از شروع علائم واگیردار تلقی می شود. کودک می تواند زمانی که احساس کند، حالش خوب است فعالیت های خود را ادامه دهد.
طی دوره های فصلی، تشخیص آنفولانزا معمولا بر اساس علائم و نشانه های کودک مشخص می شود. تست ویروسی بر روی ترشحات گرفته شده با گوش پاک کن از پشت بینی می تواند تشخیص را تایید کند.
داروهای ضد ویروسی متعدد برای درمان آنفولانزا در دسترس است. در کل، درمان دوره بیماری را به یک تا دو روز کاهش می دهد اما تنها اگر خیلی زود بعد از شروع علائم شروع شود.
مثل هر داروی دیگر، دارو های کارآمد برابر آنفولانزا می تواند اثرات مختلفی داشته باشد. بسته به عامل خاص، متداول ترین اثرات جانبی ممکن است شامل تهوع و استفراغ، اضطراب، نگرانی، یا سبک سری و مشکلات تنفسی یا سرفه باشد.
دلایلی برای تماس مجدد شامل تب طولانی یا راجعه، درد عضلانی شدید، دشواری تنفس، گیجی یا دشواری در بیدار کردن کودک یا هر علامت نگران کننده دیگر وجود دارد.
معمولا هیچ پیگیری خاصی لازم نیست.
ترجمه شده از: ۱۰۰۱ Healthy Baby Answers