دیفیلوبوتریاز عفونتی است که معمولا ناشی از کرم کدوی دیفیلوبوتریوم لاتوم می باشد. این بیماری ممکن است که توسط دیگر گونه های دیفیلوبوتریوم نیز به وجود بیاید.
این انگل ها کرم های پهنی هستند که دستگاه گوارش انسان ها را آلوده می کنند. افراد با خوردن ماهی های خام و نپخته آب شیرین که حاوی کیست های کرم کدو هستند به آن مبتلا می شوند.
ممکن است که برخی از ماهی های آب شور نیز این ارگانیسم را در خود داشته باشند.
دیفیلوبوتریاز ممکن است که موجب بروز درد شکم، از دست دادن اشتها، اسهال یا یبوست، استفراغ، تهوع و خستگی شود. این بیماری را می توان با بررسی نمونه های مدفوع تشخیص داد.
درمان شامل تجویز داروها به صورت خوراکی و وریدی است. در صورت درمان مناسب بیماری به طور کلی پیش آگهی مطلوب بوده و عوارض قابل توجه طولانی مدتی به همراه ندارد.
احتمال ابتلای تمام افرادی که مرتبا ماهی خام و نپخته مصرف می کنند زیاد است.
ممکن است که افراد در تمام سنین به این عفونت آلوده شوند.
زمانی ابتلا به این انگل در میان زنان یهودی به علت عادت آن ها به مزه کردن ماهی پیش از این که کاملا پخته شود بسیار شایع بود. به همین دلیل این بیماری به عنوان بیماری زنان خانه دار یهودی نیز شناخته می شود.
به جز این مورد به هیچ گونه مسئله قومی و نژادی در ابتلا به این بیماری اشاره نشده است.
عوامل خطر دیفیلوبوتریاز عبارتند از:
مهم این است که توجه داشته باشید داشتن یک عامل خطر به این معنی نیست که فرد به بیماری مبتلا خواهد شد. یک عامل خطر آفرین احتمال ابتلا به بیماری را در مقایسه با فردی که دارای عواملی نیست افزایش می دهد. برخی از عوامل خطر از دیگر عوامل مهم تر هستند.
همچنین نداشتن یک عامل خطر به این معنی نیست که فرد دچار بیماری نخواهد شد.
افراد زمانی با دیفیلوبوتریاز آلوده می شوند که ماهی خام یا نپخته ای بخورند که حاوی کیست ای کرم کدو است (به ویژه آن هایی که متعلق به کرم کدو دیفیلوبوتریوم لاتوم هستند)
زمانی که فرد ماهی آلوده ای را مصرف می کند لارو کرم کدو شروع به رشد در روده می کند. در زمان حدود ۶-۳ هفته تبدیل به یک کرم بالغ می شود.
تخمک ها در هر بخش بدن کرم تشکیل می شوند و سپس به مدفوع انتقال می یابد. برخی اوقات می توان تمام و یا قسمتی از کرم را در مدفوع دید.
علائم و نشانه های زیر ویژگی عفونت دیفیلوبوتریاز هستند:
تشخیص دیفیلوبوتریاز می تواند شامل موارد زیر باشد:
ممکن است که بسیاری از بیماری های بالینی، علائم و نشانه های مشابهی داشته باشند. این امکان وجود دارد که پزشک شما به منظور رد احتمال ابتلا به سایر بیماری های بالینی برای رسیدن به تشخیص قطعی آزمایش های بیشتری انجام دهد.
عوارض احتمالی که می تواند ناشی از دیفیلوبوتریاز باشند عبارتند از:
کمبود ویتامین B12 منجر به کم خونی مگالوبلاستیک (اختلال خونی که همراه با کم خونی به همراه بزرگ شدن بیش از اندازه سلول های قرمز خون است) می شود.
انسداد روده در عفونت های شدید
اقدامات درمانی به منظور درمان دیفیلوبوتریاز عمدتا شامل موارد زیر می شوند:
مصرف داروهای خوراکی مانند پرازی کوانتل یا نیکلوزاماید.
از آن جا که برخی از داروها مورد تایید نیستند، پزشک شما است که داروهای خاص ضروری مورد نیاز شما را تجویز می کند.
به منظور درمان کم خونی مگالوبلاستیک، ویتامین B12 به عنوان مکمل تزریق می شود.
می توان به منظور کاهش خطر ابتلا به دیفیلوبوتریاز اقدامات پیشگیرانه زیر را اتخاذ کرد:
در اغلب موارد دوز کم دارو برای درمان دیفیلوبوتریاز کافی است.
به طور کلی عفونت های انگلی اثرات طولانی مدتی را بر جای نمی گذارند.
ترجمه شده از: www.dovemed.com