عفونت گوش خارجی در کودکان : این نوع عفونت به نام گوش شناگران شناخته می شود.
تورم گوش خارجی، تورم کانال گوش خارجی است که معمولا با عفونت باکتری ایجاد می شود. این حالت می تواند با قارچ یا عفونت انگلی هم ایجاد شود یا توسط شرایط پوست عمومی مثل اگزما ایجاد شود. اوتیت گوش خارجی با عفونت گوش میانی حاد تفاوت دارد، که نوع متداول تر عفونت های گوش در دوران کودکی است از این لحاظ که اوتیت خارجی شامل کانال گوش می باشد، در حالیکه اوتیت گوش میانی اشاره به عفونت پشت پرده گوش (در گوش میانی) دارد. همچنین در اثر اوتیت خارجی ممکن است حساسیت گوش خارجی، ترشح گوش و تورم کانال گوش وجود داشته باشد.
اوتیت خارجی ناشی از آلودگی کانال گوش با باکتری هایی است که معمولا در آب وجود دارد. آب و هوای آفتابی و گرم می تواند کلر موجود در استخر ها را سریع تر تجزیه کند و منجر به این می شود که آب استخر آسان تر آلوده شود.
درمان اولیه برای اوتیت خارجی معمولا به فرم قطره های گوش است. قطره های گوش برای درمان اوتیت خارجی حاوی آنتی بیوتیک ها است و همینطور ممکن است حاوی داروهای استروئیدی یا داروهای دیگر برای کاهش تورم باشد. pH دارو نیز مهم است زیرا قطره اسیدی به کشتن باکتری ها کمک خواهد کرد. اگر تورم کانال گوش قابل توجه باشد، یک فتیله ممکن است برای کمک به ورود دارو به کانال گوش قرار داده شود. شکست درمان موضعی یا عفونتی که به گوش خارجی گسترش یافته است ممکن است نیاز به آنتی بیوتیک های خوراکی داشته باشد. به ندرت، باقیمانده مواد در کانال گوش ممکن است نیاز به تمیز کردن کانال گوش به عنوان بخشی از درمان داشته باشد.
متداول ترین اثرات جانبی درمان شکست درمان است زمانی که علائم نمی تواند در بیست و چهار تا چهل و هشت ساعت از درمان بهبود پیدا کند. اگر این اتفاق بیفتد، درمان های بیشتر ممکن است لازم باشد مثل تمیز کردن کانال گوش یا آنتی بیوتیک درمانی خوراکی. اثرات جانبی دیگر ممکن است شامل درد گوش با استفاده از قطره های گوش باشد. این مشکل نوعا ناشی از اسیدیته قطره ها است. علل درد گوش ممکن است حضور سوراخ مجرای گوش یا سوراخ تشخیص نداده شده پرده گوش باشد.
حساسیت به آنتی بیوتیک های خاص اثر جانبی معمولی است. واکنش ها نوعی قرمزی و تحریک پوست هستند که اغلب توسط داروهایی مثل نئومایسین ایجاد می شوند. آنتی بادی های جدید تر مثل سیپرو یا فلوکستین کمتر احتمال دارد که منجر به واکنش آلرژیک شود. استفاده طولانی مدت از قطره های گوش آنتی بیوتیکی ممکن است منجر به عفونت های قارچی یا انگلی شود که ممکن است نیاز به درمان طولانی داشته باشد.
با درمان کافی، درد باید در بیست و چهار ساعت تا چهل و هشت ساعت کاهش پیدا کند. مهم این است که مسکن کافی داده شود. در بسیاری از موارد ایبوبروفن ممکن است کافی باشد. با این حال داروی ضد درد مخدر می تواند به خاطر شدت درد لازم باشد.
در حالیکه علائم حاد مثل درد، حساسیت، تورم طولانی یا ترشح گوش وجود دارد شنا احتمالا توصیه نمی شود. زمانی که این علائم حاد بهبودی یافته اند، مواجهه با آب به احتمال زیاد با درمان تداخل ایجاد نمی کند تا زمانی که دارو بعد از شنا استفاده شود. مواجهه طولانی با آب احتمالا تا زمان بهبودی کامل توصیه نمی شود.
قطره های گوش الکلی اسیدی مثل swim ear می تواند استفاده شود، اگرچه در کل هیچ درمان پیشگیری ضروری نیست. قبل از استفاده از یک قطره گوش الکلی، مهم است که مطمئن شوید که سوراخ یا مجرای گوش در پرده گوش وجود ندارد، زیرا ترشح الکل پشت پرده گوش منجر به درد قابل توجهی خواهد شد.
اگر علائم با درمان اولیه برطرف شود معمولا پیگیری ضروری نیست. عدم بهبود علائم در یک تا دو روز باید منجر به مراجعه به پزشک برای درمان یشتر شود. اگر فتیله قرار داده شود یا شستشوی مجرای گوش لازم باشد، پیگیری یک هفته ای معمولا لازم است. اگر عفونت انگلی یا قارچی وجود داشته باشد، ویزیت های متعدد ممکن است برای تمیز کردن کانال گوش تا زمانی که عفونت بر طرف شود لازم باشد.
ترجمه شده از کتاب : The 1001 Healthy Baby Answers