کودک آزاری

کودک آزاری

آیا کودکم مورد سوءاستفاده قرار گرفته است؟

اگر کودک شما زمان زیادی را به دور از شما سپری می‌کند، مثلاً همراه با اقوام، پرستار، مدرسه یا در خانه، نگرانی در مورد ایمنی او امری طبیعی است. همانند هر پدر و مادر دیگری، اگر کودکتان مورد بدرفتاری واقع شده باشد، احتمالاً از اینکه چنین مسئله‌ای را ابراز کنید یا نه شگفت‌زده خواهید شد. بعضی از والدین، اشتباهاً از نشانه‌های سوءاستفاده از کودک خود چشم‌پوشی می‌کنند زیرا از مواجه با چیزی که در حال وقوع است می‌ترسند. در سوی دیگر، حتی هنگامی که از علائم فیزیکی و تغییرات فیزیکی که دلالت بر سوءاستفاده دارند چشم‌پوشی نمایید، کشف دقیق چیزی که در حال وقوع است، کمی زیرکی می‌خواهد. کتی باکستر، رئیس انجمن سوءاستفاده از کودکان سانفرانسیسکو می‌گوید: «شما همیشه در حال انجام یک بازی حدسی هستید. یک کودک می‌تواند دلایل زیادی برای واکنش نشان دادن، ایراد گرفتن یا قبول نکردن داشته باشد؛ اما والدین حقیقتاً در شناخت فرزندانشان عالی هستند بنابراین شما باید همه‌چیز را در کنار هم قرار دهید تا تصویری از آنچه اتفاق افتاده را بر طبق غریزه‌ی خود بدست آورید.»

باکستر پیشنهاد می‌دهد که به‌طور منظم از کودک خود سؤالاتی مانند «آیا امروز اتفاقی رخ داده است که تو را ناراحت کرده باشد؟ یا اینکه هیچ‌وقت شده که از پرستارت بترسی؟» را بپرسید. اگر او عادت دارد که در مورد مسائلی که باعث ناراحتی‌اش می‌شود صحبت کند، پس با احتمال بیشتری زمانی که اتفاق بدی برایش اتفاق بیفتد آن را با شما مطرح خواهد کرد.

باکستر همچنین می‌گوید: «وقتی سوءاستفاده یا مورد نادرستی رخ می‌دهد، بیشتر کودکان واقعیت را بیان می‌کنند؛ اما در بیشتر مواقع برای ابراز این مسئله بی‌میل هستند. آن‌ها نمی‌خواهند فرد مورد نظر را به دردسر بیندازند. آن‌ها احساس گناه می‌کنند و حتی ممکن است احساس کنند چون آن‌ها انسان بدی بوده‌اند این اتفاق رخ داده است.»

اگر کودک شما زیاد اهل برقراری ارتباط نیست، اشاره‌ی دقیق به موضوع سوءاستفاده بسیار دشوار است. تنها کاری که باید انجام دهید این است که مستقیم به چشمانش نگاه کنید تا علائم مساعد نبودن شرایط را دریابید. بعضی از والدین علائم سوءاستفاده مانند خون‌ریزی داخلی و جراحت را تنها هنگامی کشف می‌کنند که کودک خود را به خاطر گریه‌ی مداوم و بهانه‌گیری‌های بیش از اندازه نزد پزشک می‌برند.

علائمی که باید به آن‌ها توجه کرد

کودکی که از نظر فیزیکی مورد سوء استفاده قرار گرفته است:

• موقع رفتن به مدرسه و یا تنها ماندن در خانه گریه کرده و کشمکش ایجاد می‌کند یا وقتی پیرامون دیگر افراد بالغ یا پرستار خود قرار دارد احساس ترس می‌کند.
• وقتی به خانه بازمی‌گردد دارای کبودی، خراشیدگی، سوختگی، استخوان‌های شکسته، چشمان کبود، بریدگی، علائم گازگرفتگی یا دیگر جراحات می‌باشد. چنانچه هر یک از این علائم تکرار شود، می‌تواند یک علامت هشدار باشد.

کودکی که از نظر احساسی مورد سوءاستفاده قرار گرفته است:

• مسائل یا مشکلات رفتاری از خود نشان می‌دهد مانند اجتناب از ابراز علاقه‌ی والدین (به‌طور برعکس، شدیداً به والدین خود می‌چسبد) یا برخورد عصبانی یا افسرده یا ناراحت. کودکانی که مورد سوءاستفاده قرار گرفته‌اند رفتارهای افراطی از خود نشان می‌دهند، یک کودک نرمال اجتماعی و مثبت ممکن است تبدیل به یک کودک منفعل و شکوه گر شود، در حالی که یک کودک متعادل ممکن است طلبکار و پرخاشگر شود.
• کم‌حرف شده یا به‌طور کل از برقراری ارتباط سر باز می‌زند یا علائمی از اختلال گفتاری مانند لکنت را بروز می‌دهد.
• به‌طور نامناسبی رفتارهای بچه‌گانه از خود بروز داده یا برعکس همانند بزرگ‌سالان عمل می‌کند. به‌طور مثال، یک کودک ممکن است در مقابل دیگر کودکان بسیار وابسته به پدر و مادر یا خواهان قرار گرفتن تحت حفاظت آن‌ها باشد، یا اینکه به رفتارهای بچه‌گانه‌ای مانند تکان خوردن بیش از اندازه برگردد. همچنین ممکن است از سردرد یا شکم‌دردهایی شکایت کند که هیچ علت پزشکی ندارند. حتی ممکن است اشتهایش را از دست بدهد.
• ابراز نمودن رفتارهای هراسناک، مانند کابوس یا اختلال در خواب یا ممکن است طوری نشان دهد که انگار منتظر وقوع اتفاق بدی است.

کودکی که از نظر جنسی مورد سوءاستفاده قرار گرفته است:

• درد، خارش، خون‌ریزی یا کبودی در ناحیه تناسلی خود دارد.
• به خاطر درد در واژن یا مقعد به زحمت راه رفته یا می‌نشیند.
• از عفونت‌های مجرای ادراری یا خیس کردن ناگهانی رختخواب خود رنج می‌برد.
• تمایلی به در آوردن کت یا ژاکت خود حتی در روزهای گرم نداشته یا اصرار بر پوشیدن چند عدد لباس زیر دارد.
• دانش جنسی، کنجکاوی، یا رفتار فراتر از سن خود را نشان می‌دهد (به عنوان مثال کنجکاوی و وسواس در مورد مسائل جنسی و یا رفتار اغواکننده به سمت همسالان یا بزرگ‌سالان).

اگر شما در مورد احتمال سوءاستفاده از کودک خود نگران هستید، انجام اقدام ضروری را به تأخیر نیندازید. هر چه زودتر به مشکل بپردازید، برای کودک شما بهتر است.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com