خون از سلول های سفید، قرمز، پلاکت ها و پلاسما (قسمت مایع خون) تشکیل شده است. نگرانی در مورد روش هایی برای افزایش خون در بدن معمولا به پلاسما و سلول های قرمز خون اشاره دارد، زیرا آنها بزرگ ترین قسمت خون می باشند. اگر بخش پلاسمای خون کم باشد، این شرایط هیپوولمیا (پایین بودن حجم خون) نامیده می شود. کمبود سلول های قرمز خون یا هموگلوبین (پروتئینی درون سلول های قرمز خون که اکسیژن را در سراسر بدن حمل می کند) منجر به کم خونی می شود. هرچند برخی از موادغذایی ممکن است به افزایش میزان سلول های قرمز خون یا هموگلوبین کمک کنند، اما علت کم خونی نیاز به تشخیص پزشک دارد. علاوه بر رژیم غذایی، مکمل های تجویزی نیز ممکن است برای درمان کم خونی مورد نیاز باشد.
بدن برای ساخت هموگلوبین به آهن نیاز دارد. کمبود آهن می تواند با دریافت کم این ماده معدنی، کاهش جذب روده ای آهن، خونریزی بیش از حد یا افزایش نیاز به آهن به ویژه در دوران بارداری گسترش یابد. برای درمان کم خونی ناشی از فقر آهن پزشک معمولا مکمل های آهن یا موادغذایی غنی از آهن را توصیه می کند.
پزشک همچنین توصیه می کند که برای کمک به جذب آهن، میزان ویتامین c موجود در رژیم غذایی خود را افزایش دهید.
ویتامین B12 برای رشد و تکامل درست سلول های قرمز خون مورد نیاز است. کمبود این ویتامین ممکن است نتیجه ی کمبود ویتامین B12 موجود در رژیم غذایی باشد که از طریق گوشت، غذاهای دریایی، تخم مرغ، فرآورده های لبنی، نان های غنی شده و غلات غنی شده قابل دریافت است. کمبود این ویتامین ممکن است به دلیل یک بیماری خودایمنی به نام کم خونی پرنیشیوز باشد که در این بیماری توانایی بدن برای جذب ویتامین B12 موجود در موادغذایی محدود می شود. علاوه بر تغییرات رژیم غذایی، مکمل های این ویتامین نیز برای درمان کمبود ویتامین B12 مورد نیاز است.
بدن به فولات (اسیدفولیک) نیز همانند ویتامین B12 برای ساخت سلول های طبیعی قرمز خون نیاز دارد. عواملی مانند بارداری، برخی از داروهای ضد تشنج، سوء مصرف الکل و بیماری سلیاک نیز باعث کاهش سطوح فولات در بدن می شوند.
پلاسما بیشتر از آب تشکیل شده است. کاهش پلاسما ممکن است به دلیل از دست دادن خون، اسهال، استفراغ، برخی از بیماری های دیگر و عوارض جانبی بعضی از داروها باشد. برای درمان کاهش میزان پلاسمای خون مصرف مایعات ضروری بوده، همچنین در صورت شدید بودن هیپوولمیا، تزریق مایعات یا خون به صورت وریدی مورد نیاز است. در صورت خفیف بودن میزان پلاسمای از دست رفته نیز مانند کم آبی ناشی از اسهال، نوشیدن مایعات کافی توصیه می شود.
تشخیص کم خونی و هیپوولمیا باید توسط پزشک صورت گیرد. بنابراین درصورت مشاهده ی علائم کم خونی به پزشک مراجعه کنید. هرچند کم خونی خفیف بدون نشانه بوده، اما ممکن است خستگی یا رنگ پریدگی را تجربه کنید. در صورت تشدید کم خونی علائم نیز شدت می یابند. علائم هشدار دهنده می تواند شامل وجود خون قرمز روشن در مدفوع، مدفوع تیره، درد قفسه سینه، مشکل در تنفس یا احساس ضعف باشد.
ترجمه شده از وب سایت: www.livestrong.com