آپاندیسیت در کودکان
وجود آپاندیسیت در کودکان نو پا بسیار نادر است، اما به هر حال این امکان وجود دارد. لذا ممکن است تشخیص آپاندیس برای پدر و مادر نوزادان دشوار باشد. ممکن است آپاندیسیت در ابتدا شباهت بسیاری به آنفولانزای معده داشته باشد. علائم عبارتنداز وجود دردهای شکمی، تب و استفراغ (همچنین در برخی موارد نادر، اسهال نیز وجود دارد).
احتمالاً ناحیه شکم کودک نوپای شما متورم شده و نسبت به لمس شکمش حساس خواهد شد و در صورتی که آپاندیس ملتهبش موجب تحریک عضلات منتهی به پای او شود، ممکن است کودک بر روی سمت راست بدن خود خم شود.
یک نشانه ی بارز دیگر – اگر چه این نشانه اغلب تا قبل از سنین مدرسه مشاهده نمی شوند – دردی است که از نزدیکی ناف شروع شده و رفته رفته بدتر میشود و به سمت نواحی راست و پایین شکم حرکت می کند. بسته به سن کودک و مهارتهای کلامی او، ممکن است کودک بتواند این درد را توصیف نماید. با این حال معمولاً کودکان قادر به توصیف دقیق چگونگی درد خود نیستند.
آپاندیس التهاب و عفونت آپاندیس است- آپاندیس اندامی است کوچک و توخالی، به شکل یک انگشت که در آغاز روده بزرگ قرار دارد. زمانی که باکتریها توسط مدفوع سفتی یا غدد لنفاوی بزرگی در آپاندیس محبوس شوند، این التهاب و عفونت ایجاد میشود.
به محض آلوده شدن آپاندیس، برای پیشگیری از ترکیدن آن و گسترش عفونت به سایر نواحی شکم، باید بلافاصله آن را از بدن خارج کرد.
آپاندیسیت جزو شایعترین علتهای اعمال جراحی اورژانس شکمی است. نرخ شیوع آپاندیسیت در کشورهای غربی، ۷ درصد از جمعیت کلی است. سن اوج ابتلا به آپاندیسیت بین ۱۰ تا ۳۰ سالگی قرار دارد..
به نظر می رسد که در سالهای اخیر تعداد کلی موارد ابتلا به آپاندیسیت رو به کاهش گذاشته است. بنا به گفته ی متخصصان، مردم اخیراً از مواد فیبردار بیشتری در رژیم غذایی خود استفاده می کنند، که خود این امر می تواند در جلوگیری از انسداد آپاندیس نقش بسزایی داشته باشد.
به نظر می رسد که افراد دارای سابقه خانوادگی آپاندیسیت بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند، و از سوی دیگر مردان اندکی بیشتر از زنان در معرض ابتلا به آپاندیسیت قرار دارند. اگر کودک نوپای شما مبتلا به فیبروز کیستیک باشد (نوعی بیماری ارثی که موجب ایجاد مشکلات گوارشی و تنفسی است)، در این صورت احتمال ابتلای وی به آپاندیسیت نیز بیشتر خواهد شد.
با پزشک متخصص فرزند خود تماس بگیرید. او قادر است شما را راهنمایی کند تا در صورت لزوم فرزندتان را فوراً به بخش اورژانس برسانید. آپاندیسیت نباید بدون درمان رها شود، زیرا ممکن است آپاندیس پاره شود، و لذا عفونت به درون حفره شکمی کودک نو پای شما گسترش یابد.
در این میان، به هیچ وجه از مسهل ها و یا تنقیه کردن برای کودک نوپایتان استفاده نکنید. این کارها می توانند موجب ترکیدن آپاندیس او بشوند. فقط سعی کنید فرزندتان را در این شرایط آرام نگه دارید.
پس از اینکه پزشک متخصص در بیمارستان، کودک نوپای شما را معاینه کند، ممکن است از روشهای بدون درد مختلفی برای رسیدن به تصویری بهتر درباره آپاندیس فرزندتان استفاده کند – برای مثال، ممکن است از روشهای پرتوهای ایکس، سونوگرافی، یا سی تی اسکن در مورد فرزندتان بهره ببرد.
همچنین ممکن است دکتر به منظور بررسی وجود عفونت در خون، یک آزمایش خون انجام دهد؛ از سوی دیگر، ممکن است آزمایش ادرار نیز انجام دهد تا اطمینان حاصل نماید که عفونت ادراری مسئول ایجاد این علائم در فرزند شما نباشند. همچنین ممکن است با یک جراح متخصص درباره نیاز فرزند شما به عمل جراحی مشورت کند.
قبل از جراحی از روش بیهوشی عمومی برای کودک نوپای شما استفاده خواهد شد، و سپس جراح، برشی در دیواره شکمی او ایجاد خواهد کرد. در ادامه وی، آپاندیس را از روده بزرگ جدا کرده و همچنین هر گونه مایع انباشته شده را بدلیل وجود عفونت تخلیه خواهد کرد.
برخی از جراحان برای انجام جراحی آپاندیسیت از دستگاهی به نام لاپاراسکوپ استفاده می کند. در واقع لاپاراسکوپ دوربین کوچکی است که در انتهای یک کاوشگر نصب شده است، این دوربین به جراحان این امکان را می دهد تا بدون ایجاد برشی بزرگ درون شکم بیمار را ببینند و بدانند که دقیقاً مشغول انجام چه کاری در بدن بیمار هستند.
پس از انجام عمل جراحی، پزشک برای پیشگیری از ویروسی شدن محل برش، آنتی بیوتیک هایی را برای فرزندتان تجویز خواهد کرد. فرزند نوپای شما به مدت یک تا سه روز پس از عمل جراحی در بیمارستان بستری خواهد شد.
اگر عفونت باکتریایی شدید باشد، در این صورت ممکن است آپاندیس پاره شود، و موجب گسترش باکتریها از اندام آلوده به درون حفره شکمی گردد. در صورتی که چنین اتفاقی بیفتد، کودک شما حتماً باید در بیمارستان بستری شود و برای مقابله با عفونت باید تزریق وریدی برای او مورد استفاده قرار بگیرد تا آنتی بیوتیکها بتوانند مستقیماً وارد جریان خونش شوند.
انجام عمل جراحی در این شرایط نیز ضرورت دارد، و احتمالاً جراحان درباره ی بهترین زمانبندی برای سپری کردن کلیه این فرآیندها و همچنین درباره مدت زمان مورد نیاز برای انجام تزریق های وریدی آنتی بیوتیکها به فرزندتان، با شما صحبت خواهند نمود.