چاقی و آلزایمر

در این مبحث به بررسی ارتباط بین چاقی و آلزایمر می پردازیم:

ارتباط سطح بالای انسولین با آلزایمر

۸ آگوست ۲۰۰۵، همه ­گیر شدن چاقی امروزه می ­تواند باعث همه­ گیری آلزایمر در آینده شود. یک مطالعه این را نشان می ­دهد.

افراد مبتلا به دیابت در خطر بالای ابتلا به آلزایمر هستند. در حال حاضر شواهد محکمی وجود دارد که افراد با سطح انسولین بالا در خون (از زمانی که مبتلا به دیابت شده ­اند)، از قبل در مسیر ابتلا به آلزایمر بوده ­اند. هر چه بدن چاق و چاق­تر می ­شود، سطح قند خون بیشتر به انسولین مقاومت­ نشان می­ دهد. برای رفع مقاومت به انسولین، انسولین بیشتری توسط بدن ساخته می­ شود. اگر این چرخه ادامه داشته باشد، افزایش مقاومت به انسولین و افزایش تولید انسولین منجر به وقوع دیابت تیپ ۲ می ­شود.

تحریک ساخت آمیلوئید توسط انسولین

سطح بالای انسولین در خون یک عامل شناخته شده برای التهاب عروق است. بافت ملتهب، سیگنال­ های هشدار دهنده شیمیایی ایجاد می ­کند. این پیام ­های هشداردهنده سبب شروع تخریب بافتی می ­شود. اما انسولین فقط باعث التهاب در اندام تحتانی نمی ­شود، بلکه باعث التهاب عروق مغزی هم می­ شود. این را دکتر سوزان محقق دانشگاه واشنگتون می ­گوید.

یکی از اثرات خطرناک این التهاب عروق مغزی به دلیل انسولین، بالا رفتن مقدار آمیلوئید در مغز است. بتا آمیلوئید یک پروتئین مارپیچی است که ماده اصلی تشکیل ­دهنده پلاک ­های چسبنده است. که در بیماری آلزایمر در مغز انباشته می­ شوند.

چیزی که قابل توجه است، بزرگی اثر است. التهاب به دلیل بالا رفتن سطح بتا آمیلوئید ایجاد می­ شود و از طرفی محیط را برای رسوب این ماده و تشکیل پلاک­ ها محیا می­ کند. پس التهاب هم نتیجه و هم دلیل بالا رفتن بتا آمیلوئید می­ تواند باشد.

داوطلب ­های شجاع

تیم تحقیقاتی Craft 16 نفر داوطلب بسیار شجاع را ثبت نام کرد. این زنان و مردان که سنین بین ۵۵ تا ۸۱ سال داشتند، به پزشکان گروه تحقیق اجازه دادند تا به مدت ۲ ساعت به آن انسولین و شکر انفوزیون شود. این باعث شد قندخون آن­ها در محدوده نرمال باشد اما سطح انسولین خونشان مانند بیماران دیابتی بالا رود. سپس داوطلب­ ها اجازه دادند تا مایع مغزی نخاعی­ شان کشیده شود و روی آن آزمایش ­هایی انجام شود. فقط همین افزایش کوچک انسولین باعث اثراتی شده بود که تیم Craft آن را اثرات قابل توجه نام­گذاری کردند:

• آن باعث ایجاد التهاب در مغز شده بود.
• در مایع نخاعی، مقدار یک ماده به نام ایزوپروستان F2 افزایش یافته بود. در بیماران آلزایمری معمولاً سطح ایزوپروستان F2 بالاست.
• سطح مغزی بتاآمیلوئید بیشتر شده بود.

به جز مرحله کشیدن مایع نخاعی، خیلی از مردم در معرض کاری که این داوطلب ­ها انجام دادند، هستند. به مدت بسیار بیشتر از دو ساعت. (بیماران دیابتی)

به دلیل اینکه آن­ها اضافه وزن دارند و بی­ تحرک هستند، و همچنین چون ممکن است از لحاظ ژنتیکی مستعد باشند، دارای سطوح بالای انسولین در خونشان هستند. این برای قلب آن­ها خوب نیست. و همچنین برای مغزشان. این را دکتر گاندی می­ گوید، رئیس کمیته تحقیقات علمی و پزشکی انجمن آلزایمر. او همچنین می­ گوید: «من فکر می­ کنم این باعث تقویت این نظریه می­ شود که عاقلانه است که از مغزتان محافظت کنید، قند خون و وزنتان را کنترل کنید. همه­ ی آن چیزهایی که ما می­ دانیم برای سلامتی­ مان مفید هستند، برای پیشگیری از بیماری آلزایمر هم کمک ­کننده هستند. بنابراین دلایل زیادی وجود دارند که به شما بگویند نباید برای کنترل کردن قندخون و وزن و چیزهای دیگر تنبلی کنید».

Craft و همکارانش یافته­ هایشان را در ماه اکتبر در آرشیوهای نورولوژی گزارش کردند.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com