تشخیص اختلال دوقطبی

تشخیص اختلال دوقطبی با معاینه ی بالینی دقیق و همین طور با استفاده از شرح حال و تاریخچه ی کامل طبی انجام می شود.

هم بیمار و هم بستگان و دوستان وی باید مصاحبه  شوند برای این که به مطرح شدن دقیق تشخیص کمک می شود.

معمولا هیچ آزمایش خون و یا آزمون تصویر برداری برای تشخیص این اختلال  کاربرد ندارد، در حالی که، معاینه ی بالینی دقیق و بررسی سلول های خونی و آزمایش خون که دقیق انجام شده باشد، ممکن است به رد سایر اختلالات با علائم  و نشانه های مشابه این بیماری کمک کند.

بسیاری از وضعیت های بالینی ممکن است علائم و نشان هایی شبیه اختلال دو قطبی داشته باشند.

پزشک شما آزمایشات اضافی را برای شما درخواست خواهد کرد تا بتواند تشخیص قطعی را برای بیمار مطرح کند.

پیشگیری از اختلال دوقطبی

معمولا راه مشخصی برای پیشگیری از این اختلال وجود ندارد.

توجه به برنامه های مشاوره  و استفاده منظم از داروها می تواند میزان دوره های بیماری و شدت علائم را کاهش دهد.

درمان اختلال دوقطبی

هیچ درمان مشخصی برای این اختلال وجود ندارد، ولی چندین دارو در دسترس هستند که اگر در این بیماری به درستی استفاده شوند، می توانند به کنترل علائم بیمار کمک کنند و شدت و تکرر دور های مانیا و یا افسردگی را کاهش دهند.

داروهای تثبیت کننده ی خلق و داروهای ضد جنون

عبارتند از:

•  لیتیوم
•  والپروات
•  کاربامازپین
•  لاموتریجین
• هالوپریدول
• الانزاپین
• کوئیتیاپین

این داروها اغلب در ترکیب با نوع دیگری استفاده می شوند، برای مثال ترکیب لیتیوم و الانزاپین

روان درمانی

روش موثر دیگری برای درمان اختلالات دو قطبی می باشد. انواع گوناگون درمان های روان درمانی شامل درمان شناختی رفتاری، درمان خانواده، و درمان گروهی می باشد.

تغییرات سبک زندگی ممکن است لازم باشد از جمله برنامه ی منظم برای خواب برای کاهش استرس و تنش.

دوره های مانیا اورژانس طبی محسوب می شود. اغلب بیماران بستری می شوند تا از ایمنی محیط مطمئن شویم.

پیش آگهی

اختلال دو قطبی یک اختلال مزمن، طولانی مدت است، و ۹ تا از ۱۰ فرد را درگیر می کند که ممکن است یک دوره  مانیا داشته باشند و یا در زمان های بیشتری رخ دهد.

در حالی که، ۹ مورد از ۱۰ بیمار، که دوره های افسردگی و یا مانیا را تجربه کرده اند، می توانند به طور کامل در حدود ۶ ماه بهبود یابند.

همچنین مشاهده می شود که از نظر آماری، تا ۱۵ درصد موارد درمان نشده تلاش به خودکشی دارند، در حالی که تا ۱۰ درصد موارد درمان شده این انگیزه را دارند.

در این افراد احتمال بیماری قلبی عروقی بالا می رود، شاید ثانویه به افزایش شیوع چاقی و سندرم متابولیک در میان این بیماران.

ترجمه شه از وبسایت: www.webmd.com