عفونت خونی و عفونت باکتریایی در کودکان : یک مشکل جدی ایجاد شده توسط تکثیر باکتری ها در جریان خون می باشد.
عفونت ها به خاطر باکتری در جریان خون ممکن است طی روند تولد اتفاق بیفتد، زمانی که باکتری از کانال زایمان وارد پوست، بینی، دهان و چشم های نوزاد می شود. این باکتری ها می توانند وارد ریه ها و یا جریان خون شود تا عفونت ایجاد کند. راه دیگری که نوزاد ممکن است مبتلا شود، این است که جفت را دچار عفونت می کند و از طریق جفت و بند ناف وارد جریان خون نوزاد می شود. شایع ترین باکتری که عفونت های نوزادی ایجاد می کند، استرپتوکوکوس گروه B، لیستریا مونوسیتوژن ها و اشرشیاکلی هستند. به ندرت، ویروس هایی مثل هرپس یا سیتومگالوویروس می تواند در نوزادان عفونت ایجاد کند.
عفونت ها در نوزادان می تواند نسبتا کم اهمیت باشد و مشکلاتی مثل مسائل تنفسی خفیف، دمای کاهش یافته یا قند خون پایین ایجاد کند. می تواند تهدید کننده حیات یا کشنده باشند که منجر به نگرانی های تنفس شدید، عملکرد کاهش یافته قلب و یا تشنج می شود.
رشد باکتری یا ویروس در محیط کشت، تستی است که توسط به کار بردن نمونه خون نوزاد روی صفحه با مواد مغذی انجام می شود و وجود عفونت در خون را تایید می کند. علاوه بر خون، نمونه های ترشحات راه هوایی، نمونه هایی از چشم، بینی و پوست، ادرار و مایع نخاعی می تواند جمع آوری شود و به این شیوه تست شود.
آنتی بیوتیک ها برای کشتن باکتری هایی استفاده می شوند که عفونت ایجاد می کند. بعضی عفونت های ویروسی می تواند با داروهای ضد ویروسی درمان شود. تست های آزمایشگاهی تایید خواهد کرد که کدام داروها در درمان عفونت کارآمد تر هستند. در عفونت های جدی تر، داروهای دیگر و درمان های دیگر ممکن است برای کمک به تنفس ضروری باشد تا به عملکرد مناسب قلب کمک کند و تشنج ها را کنترل کند.
عفونت های بسیار کوچک یا مشکوک می تواند توسط متخصص کودکان درمان شود. اگر عفونت قابل توجه باشد یا حمایت دیگری لازم باشد، ارجاع به متخصص نوزدان و یا متخصص بیمار عفونتی باید مد نظر باشد.
عفونت هایی که در جریان خون تائید شده اند، نیاز به حداقل هفت تا چهارده روز درمان با آنتی بیوتیک های داخل وریدی دارد. اگر عفونت در مایع نخاعی باشد، آنتی بیوتیک ها ممکن است تا بیست و یک روز یا بیشتر لازم باشد. بسته به جدی بودن بیماری، زمان برای بهبودی ممکن است بیش از زمان پایان مصرف آنتی بیوتیک ها باشد.
در عفونت های جدی یا عفونت هایی که شامل مایع نخاعی یا مغزی می باشد، ممکن است اثرات طولانی مدتی اتفاق بیفتد مثل ناهنجاری های حرکتی، عقب ماندگی ذهنی، فلج مغزی یا از دست دادن شنوایی. ممکن است ناهنجاری های مداوم ریه به خاطر استفاده از دستگاه تهویه تنفسی وجود داشته باشد. به ندرت، عفونت های خونی یک مفصل یا استخوان را دچار عفونت می کند. این حالت می تواند منجر به آسیب به آن مفصل یا محدودیت رشد استخوان شود.
حداقل هفت تا چهارده روز زمان لازم است، زیرا آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت باید به صورت داخل وریدی داده شوند. در عفونت های جدی با مشکلات همراه این زمان ممکن است یک ماه یا بیشتر طول بکشد.
عفونت هایی که نیاز به سطوح قابل توجه حمایت و توجه غیر از آنتی بیوتیک ها ندارد، می تواند تحت مراقبت روتین توسط متخصص کودکان قرار گیرد. اگر مشکلات همراه وجود داشته باشد، به خصوص در سیستم عصبی و مغز، متخصصان رشد یا نورولوژیست ها (متخصصی که بر روی رشد مغز نظارت می کند) باید کودک را ارزیابی کند.