تشخیص اسپوندیلیت آنکیلوزان

تشخیص اسپوندیلیت آنکیلوزان

روش های تشخیصی که ممکن است پزشک برای کمک به تشخیص آنکیلوزان اسپوندیلیت استفاده کند، عبارتند از :

عکس ساده از ستون فقرات و لگن : عکس ساده یک آزمون تشخیصی است که ممکن است هر گونه اختلال موجود در مفاصل و استخوان ها را نشان دهد. با این حال ممکن است برخی از خصوصیات و ویژگی های خاص AS، شناسایی و تشخیص آن را در مراحل اولیه مشکل سازد.

تصویر برداری تشدیدی مغناطیسی (MRI) : ام آر آی اسکن دقیق تری است که از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی برای تولید تصاویر کامل از استخوان ها و بافت نرم استفاده می کند. اسکن ام آر آی ممکن است یک تصویر واضح و روشن از بافت ها ی اطراف مانند غضروف تهیه کند.

توموگرافی کامپیوتری (CT) : سی تی اسکن یک سری از عکس های ساده از چندین جهت مختلف می گیرد. سپس این عکس ها برای ایجاد تصاویر مقطعی از استخوان و بافت های نرم با هم ترکیب می شوند. این روش به پزشک اجازه بررسی ستون فقرات و ساختار های اطراف آن را با جزئیات بیشتر می دهد.

شمارش کامل سلول های خونی (CBC) : این روش نوعی آزمایش خون است که به پزشک در رسیدن به تشخیص آنکیلوزان اسپوندیلیت کمک می کند. درطول این آزمایش نمونه خون با استفاده از یک سوزن از عروق یا ورید کشیده شده شده و برای تجزیه و تحلیل به یک آزمایشگاه برده می شود.

سرعت رسوب گلبول قرمز (ESR) : نوعی آزمایش خون است (نمونه خون گرفته شده از شریان یا ورید ) که می تواند به پزشک در تشخیص هر گونه فعالیت التهابی در بدن و تعیین فعالیت بیمار برای AS کمک کند.

ممکن است بسیاری از عارضه های پزشکی علائم و نشانه های مشابهی داشته باشند. پزشک شما ممکن است آزمایش های اضافی برای رد کردن سایر عارضه های پزشکی ( سایر شرایط بالینی ) در رسیدن به تشخیص قطعی انجام دهد.

درمان اسپوندیلیت آنکیلوزان

تمرکز اصلی درمان آنکیلوزان اسپوندیلیت از بین بردن درد و سفتی و یا جلوگیری از پیشرفت آهسته از بدشکلی ستون فقرات می باشد.

اقدامات درمانی عبارتند از :

معمولا داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی خوراکی مانند ایندومتاسین و ناپروکسن برای درمان آنکیلوزان اسپوندیلیت استفاده می شود. این داروها به کاهش درد، تورم و التهاب کمک می کنند.
شروع به انجام برخی تمرینات حرکتی سبک پس از کاهش علائم و نشانه ها مهم می باشد. ممکن است فیزیوتراپی به بازگرداندن توانایی و انعطاف پذیری در عضلات کمک کند.
ممکن است در صورتی که موثر نبودن داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی خوراکی اثبات شود، فاکتور نکروز توموری (TNF) مسدود کننده تجویز شود.
درمان جراحی به ندرت در افراد مبتلا به AS مورد نیاز است. با این حال ممکن است در صورت وجود درد بیش از حد و آسیب مفاصل، مداخلات جراحی توصیه شوند.
در حال حاضر اقدامات پیشگیرانه شناخته شده ای برای آنکیلوزان اسپوندیلیت وجودندارد. این امر بیشتر به این دلیل می باشد که عوامل ژنتیکی یک علت بالقوه است.
ممکن است افرادی که از شرایط و عوامل خطر مرتبط با ASآگاه هستند به تشخیص زود هنگام و درمان کمک کنند.
درمان زود هنگام و مناسب می تواند به کاهش درد بیش از حد مفاصل و جلوگیری یا کاهش پیشرفت اختلال ستون فقرات کمک کند.
آنکیلوزان اسپوندیلیت یک عارضه ای می باشد که پیش بینی پیشرفت آن در آینده بسیار دشوار است.
ممکن است بعضی افراد دوره های افزایش فعالیت های بیماری را پس از یک دوره کاهش فعالیت تجربه کنند، در چنین افرادی التهاب حاد به دنبال یک دوره بدون علائم وجود دارد. پس از مدت زمان معینی دوره بهبودی به دنبال التهاب فعال و درد بیش از حد ایجاد می شود.
معمولا علائم مرتبط با آنکیلوزان اسپوندیلیت می توانند با درمان کنترل و یا کاهش یابند .به طوری که ممکن است فرد یک زندگی عادی داشته باشد.
ممکن است افرادی که تحت درمان قرار نگیرند، دچار پوکی استخوان شوند که در نهایت ممکن است منجر به شکستگی ناشی از فشار شود.