ترومبوز وریدهای عمقی در بارداری

ترومبوز وریدهای عمقی در بارداری

ترومبوز ورید های عمقی (DVT) در بارداری یک وضعیت جدی است که خون لخته می شود و اغلب در ورید های پاها و گاها در لگن ایجاد می شود. اگر لخته ها جدا شود و به سمت ریه ها برود می تواند کشنده باشد.

زنان بارداری احتما ترومبوز بیشتری تا زنان غیر بارداری در همان سن دارند.

لخته ممکن است در هر مرحله ای از بارداری تشکیل شود و تا ۶ هفته پس از تولد هم ممکن است رخ دهد.

سایر عوامل که خطر ترومبوز را به همراه دارند، عبارتند از:

سابقه ی داشتن لخته
سن بالای ۳۵ سال
داشتن تروبوفیلیا ( وضعیتی که احتمال داشتن لخته را افزایش می دهد)
چاق بودن ( با حجم توده ی بدنی ۳۰ و یا بالاتر)
دو و یا چند قلویی
درمان ناباروری
زایمان سزارین
نشستن طولانی مدت
سیگار کشیدن
کم آبی

علایم ترومبوز وریدهای عمقی در بارداری

علائم این اختلال معمولا و نه همیشه تنها در پاها رخ می دهد.

در صورت مشاهده ی موارد زیر در پاها حتما به پزشک مراجعه کنید:

تورم
درد
پوست گرم
تندرنس
قرمزی، بویژه در پشت پاها در زیر زانو ها

در طی بارداری ناراحتی و تورم در پاها شایع است، پس این به معنی مشکل جدی نیست. اگر نگران هستید با پزشک در میان بگذارید.

امبولی ریوی زمانی رخ می دهد که لخته ی خون به سمت ریه ها حرکت کند. این حالت می تواند کشنده باشد.

علائم آمبولی ریوی عبارتند از:

دشواری ناگهانی در تنفس
درد و یا سفتی قفسه سینه
کولاپس ( روی هم افتادن ریوی)

وقتی که ترومبوز وریدهای عمقی تشخیص داده می شود و در ادامه درمان شروع می شود، خطر ایجاد آمبولی ریوی بسیار کم می شود.

اداره ی ترومبوز وریدهای عمقی در بارداری

تزریقات LMWH معمولا برای درمان زنان بارداری مبتلا به ترومبوز وریدهای عمقی کاربرد دارد. LMWH یک ضد انعقاد است که از شکل گیری لخته ی خون جلوگیری می کند و بر روی نمو جنین اثری ندارد.

هپارین هم از تشکیل لخته ی خون پیشگیری می کند، پس بدن شما آن را حل می کند. تزریق آن خطر آمبولی ریوی را کم می کند.

درمان معمولا برای بقیه ی بارداری و تا حداقل ۶ ماه پس از تولد هم ادامه دارد. اگر لازم باشد، ممکن است برای مدت طولانی تری ادامه یابد.

برای کاهش خطر ترومبوز وریدهای عمقی در زمان مسافرت موارد زیر رعایت شود: