تشخیص و درمان اسپوندیلولیستزیس

تشخیص و درمان اسپوندیلولیستزیس

تشخیص اسپوندیلولیستزیس

روش های تشخیصی که ممکن است پزشک برای کمک به تشخیص اسپوندیلولیستزیس بزرگسالان استفاده کند عبارتند از:

معاینه فیزیکی : پزشک یک معاینه فیزیکی کامل را برای ارزیابی هر درد یا ضعفی انجام خواهد داد.

ممکن است از بیمار بخواهیم تا اقدامات یا فعالیت های فیزیکی جزئی از قبیل خم شدن به جلو وعقب و یا غیره انجام شود. علاوه بر این سابقه پزشکی فرد باید مورد ارزیابی قرار گیرد.

عکس ساده : عکس ساده در نشان دادن این که  استخوان های کمری که به جلو لغزیده است  و همچنین میزان و وسعت لغزش  مفید می باشد.
ممکن است این آزمایش تشخیصی اگر هر گونه مورد غیر طبیعی که به علت افزایش سن  در ستون فقرات ایجاد شده مانند  تشکیل خار استخوانی را نشان دهد.

تصویر برداری تشدیدی مغناطیسی (MRI) ام آر آی: یک اسکن دقیق تر می باشد که با استفاده از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی  عکس های کاملی از داخل استخوان و بافت های نرم تولید می کند.

 اسکن ام آر آی می تواند یک تصویر واضح تر از دیسک دچار پرولاپس را فراهم کند و هر گونه فشردگی در نخاع را (در صورت وجود ) شناسایی می کند.

توموگرافی کامپیوتری (CT): سی تی اسکن یک سری از عکس های ساده از چندین زاویه را برای ایجاد تصاویر مقطعی از استخوان و بافت های نرم بدن می گیرد.
این روش به پزشک اجازه بررسی ستون فقرات و ساختار های اطراف آن را می دهد.

ممکن است بسیاری از عارضه های پزشکی علائم و نشانه های مشابهی داشته باشند. پزشک شما ممکن است آزمایش های اضافی برای رد  سایر عارضه های پزشکی ( سایر شرایط بالینی ) در رسیدن به تشخیص  قطعی انجام دهد.

درمان اسپوندیلولیستزیس

درمان مرتبط با اسپوندیلولیستزیس کمری در بزرگسالان  در درجه اول بر تسکین علائمی که باعث درد و سفتی می شوند، متمرکز می شود.
اقدامات درمانی غیر جراحی عبارتند از :

• ممکن است داروهای خوراکی ضد التهابی غیر استروئیدی  برای درمان اسپوندیلولیستزی کمری در بزرگسالان  استفاده شود. این داروها می توانند درد و تورم را کاهش دهند.
• تزریق کورتیکو استروئید ها به فضای اپیدورال (منطقه نزدیکی در ستون فقرات ، در داخل ستون مهره ها ) به تسکین موقت علائم و بهبود دامنه حرکتی کمک می کند.
  توجه به این موضوع که تزریق کورتیکو استروئید ها تنها باعث تسکین درد می شوند اهمیت دارد. دوره های بیش از حد طولانی از چنین تزریق هایی ممکن است باعث آسیب مفاصل در دراز مدت شود.
• تمرینات فیزیوتراپی شامل تقویت و بهبود انعطاف پذیری کمر می شوند. کشش کمر و عضلات شکم نیز توصیه می شود.
• اگر فرد به درمان محافظه کارانه پاسخ ندهد، ممکن است درمان ها ی جراحی برای اسپوندیلولیستزیس کمری در بزرگسالان توصیه شود.
• مشورت با پزشک در مورد  روش های جایگزین  دیگر  قبل از تصمیم گیری توصیه شده است.

رایج ترین اعمال جراحی که شامل برداشت فشار از طناب نخاعی (ستون فقرات ) می باشند، عبارتند از :

لامینکتومی کمری (حذف قسمتی از کمر): این عمل جراحی برای از بین بردن فشار بر روی نخاع و یا اعصاب از طریق برداشتن لایه ای (از کمر ) انجام می شود.

در طول یک روش لامینکتومی کمری، لایه ای ( قسمت کوچکی از پوشش استخوان درستون فقرات ) برای ایجاد فضای  اضافی برای اعصاب در کانال نخاعی برداشته می شود.

سپس مواد پیوند استخوان فضای خالی و دو یا چند مهره  از ستون فقرات کمری که به هم متصل هستند را برای ایجاد ثبات (مقاومت ) پر می کند.

با این حال، ممکن است این روش بدون هم  جوشی (اتصال ) ستون فقرات کمری انجام شود.

الحاق داخل تنه ای ستون فقرات قدامی (ALIF): این عمل جراحی از جلو (مقابل ) از طریق یک برش در شکم انجام می شود. این (عمل جراحی ) شامل حذف مهره های آسیب دیده و معیوب استخوان و دیسک اطراف کمر می باشد و سپس مواد پیوند استخوان برای پر کردن فضای خالی استفاده می شود  و سپس به ستون فقرات جوش داده می شوند.

اسپوندیلولیستزیس بزرگسالان موثر بر کمر عارضه ای است که جلوگیری از آن به دلیل تنوع عوامل خطری که باعث آن می شوند، بسیار دشوار می باشد.

با این حال رعایت دستورالعمل های پیشگیرانه خاصی می تواند به کاهش خطر ابتلا به این عارضه کمک کند.

 این موارد عبارتند از :

• ورزش منظم
• استراحت کافی بین تمرینات می تواند به جلوگیری از آسیب  به علت استفاده بیش از حد کمک کند.
• افرادی که در ورزش های دشوار با فشار بالا شرکت می کنند، باید برای کمک به کاهش خطر ابتلا به اسپوندیلولیستزیس بزرگسالان درپایین کمر تجهیزات و لباس ایمنی مناسب بپوشند.
• حفظ وزن سالم بدن می تواند به کاهش استرس های ناخواسته در ستون فقرات کمک کند .
• پیش بینی وضعیت در زمان طولانی در مورد اسپوندیلولیستزیس کمری در بزرگسالان به شدت  وخامت بیماری بستگی دارد.
• در مواردی که مهره ها ی خم شده (دچار لغزش )، فشار بر هیچ عصبی وارد نمی کنند، ممکن نیست فرد بازگشت مجدد اسپوندیلولیستزیس را پس از درمان تجربه کند.
• به طور کلی در درصد بالایی از افراد با مواردی از اسپوندیلولیستزیس خفیف، درمان های محافظه کارانه معمولا موفقیت آمیز می باشند.
• ممکن است در درصد بالایی از افراد با  اختلالات شدید، درمان های جراحی در تسکین علائم و فراهم کردن زندگی با کیفیت بهتر موفقیت آمیز باشند.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com