چگونه نقص توجه – بیش فعالی را در هر سنی تشخیص دهیم؟
آیا فکر می کنید کودکتان نقص توجه – بیش فعالی دارد؟ فکر میکنید ممکن است؟ علائم متفاوت است و هیچ دو نفری شبیه هم نیستند. فقط یک کارشناس میتواند با اطمینان بگوید. اما اینجا نشانه هایی در هر سن ذکر شده است.
سه نوع نقص توجه – بیش فعالی وجود دارد:
هر کدام علائم متفاوتی دارد، و میتواند با سن تغییر کند.
بچه های کوچک فعال هستند و تعدادی سرکش. پس چگونه میتوانید بگویید کسی نقص توجه – بیش فعالی دارد؟ معمولا، رفتار سرکشی آنها بیش از حد است.
استیو کاف ، پزشک عمومی، دانشگاه جکسون فلوریدا میگوید این بچه ها “میدوند، میپرند، از هر چیزی بالا میروند، نمیتوانند یک جا بشینند، تمام مدت حرف میزنند”. ” آنها اغلب تحت عنوان آماده ” برای رفتن یا موتور سوار” نامیده میشوند.
راسل بارکلی دکترای دانشگاه علوم پزشکی کارولین جنوبی، رفتارهای بی قراری را توصیف میکند: ” آنها نمیتوانند به سادگی روی چیزی برای مدت طولانی تمرکز کنند” حتی یک قصه ی موقع خواب.
اما بعضی کودکان دارای نقص توجه – بیش فعالی میتوانند روی چیزهای که به آن علاقه دارند مثل بعضی اسباب بازی ها یا بازی های ویدیئویی تمرکز کنند.
در حالی که شما ممکن است نشانه های هشدار دهنده را زود ببینید ، اما تشخیص معمولا کمی دیرتر مسجل میشود. یک پزشک ممکن است بتواند با روش های فرزند پروری به شما کمک کند.
همه ی کودکان دارای نقص توجه – بیش فعالی بیش فعال نیستند، اما اگر کودکی بیش فعال باشد در طول سنین مدرسه خود را نشان میدهد. شما ممکن است علائم دیگری را نیز ببینید. او ممکن است نتواند تمرکز کند، و در گرفتن تصمیمات خوب یا برنامه ریزی مشکل داشته باشد. بارکلی میگوید: “چیزی که شما میبینید یک علامت کوچک از بیماریِ پیجیده تر است”
او هم چنین ممکن است نسبت به کودکان هم سن خودش مشکل بیشتری با موارد زیر داشته باشد:
بارکلی هم چنین میگوید یک کودک دارا ی نقص توجه – بیش فعالی میتواند احساسی باشد. اگر چیزی او را ناامید کند، “شما خواهید دید که به ستوه می آید”. اگر به او بگویید او را به یک تئاتر میبرید ، بدون وقفه در مورد آن از شما خواهد پرسید. اگر بگویید نه، عصبی میشود.
کودک شما ممکن است حادثه خیز باشد چون ممکن است او بدون فکر کردن عکس العمل نشان دهد.
کاف میگویید: هیچ تستی برای نقص توجه – بیش فعالی وجود ندارد. بسیاری بچه ها چند علامت را دارند، اما برای تشخیص نقص توجه – بیش فعالی، علائم زیادی باید برای حداقل ۶ ماه وجود داشته باشد، و آنها باید در زندگی اجتماعی کودک و کارهای مدرسه مشکل ایجاد کرده باشند.
زمانی که فهمیدید کودکتان نقص توجه – بیش فعالی دارد، شما و پزشکتان میتوانید درمورد درمان صحبت کنید. بهتر است درمان اغلب شامل هر دو درمان دارویی و رفتار درمانی باشد. شما ممکن است نیاز به استفاده از روش های مختلف قبل از پیداکردن درمان درست داشته باشید.
در سنین نوجوانی، بیش فعالی افزایش میابد. اما کودکتان ممکن است احساس بی قراری و ناراحتی در هنگام نشستن طولانی مدت داشته باشد.
در این مرحله، بارکلی میگوید: مشکلات دیگر- با زمان، انگیزه، سازماندهی- در حال رفتن برای تبدیل شدن به گرانترین علائم برای آنها میباشد.
یک نوجوان دارای نقص توجه – بیش فعالی، ممکن است به سختی زمانی را روی تکالیف مدرسه تمرکز کند اما ممکن است بازی ویدیئویی را خوب انجام دهد چون جایزه ی جذابتری دارد.
همه نوجوانان میتوانند عاطفی باشند، اما کسی که نقص توجه – بیش فعالی دارد ممکن است در بررسی احساسات خود مشکل بیشتری داشته باشند.
به علت تمایل به تکانش گری، نوجوان دارای نقص توجه – بیش فعالی، ممکن است کارهای خطرناک مثل استفاده از الکل و دارو، دروغ گفتن، دزدی و رابطه جنسی کنترل نشده انجام دهد. رانندگی ایمن نیز ممکن است یک مشکل باشد. بارکلی میگوید: این یکی از بدترین بیماری هایی است شما میتوانید حین موتور سواری داشته باشید.
بیش فعالی در نقص توجه – بیش فعالی با افزایش سن کاهش میابد. اما علائم دیگری سبب ایجاد مشکل در نقاط مختلف زندگی میشوند.
یک بالغ دارای نقص توجه – بیش فعالی ممکن است:
اگر در بزرگسال بیماری شما تشخیص داده شد، ممکن است بفهمید یک سری مشکلات را از زمان کودکی داشتید. درمان میتواند در کنترل علائم شما کمک کننده باشد. اگر گمان کردید اثری ندارد، با پزشکتان درباره ی تنظیم آن صحبت کنید.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com