تشخیص و درمان تراکئیت باکتریایی
پزشک در ابتدا به منظور تشخیص عفونت باکتریایی نای یک معاینه جسمانی را به همراه بررسی سابقه پزشکی انجام خواهد داد. عفونت باکتریایی نای معمولا با یک عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی همراهی دارد. از این رو این امکان وجود دارد که علائم اولیه سرفه، آبریزش بینی و تب درجه پایین وجود داشته باشند.
در طول معاینه جسمانی پزشک به دنبال موارد زیر خواهد بود:
آزمون های تشخیصی که ممکن است مورد نیاز باشند، عبارتند از:
پالس اوکسیمتری : یک سنسور قرار داده شده در قسمت کوچک بدن مانند انگشت و یا لاله گوش به منظور تعیین مقدار اکسیژن در خون
کشت نای : ترشحات نای گرفته شده و به منظور بررسی رشد باکتری ها در ظروف مخصوصی به آزمایشگاه ارسال می شوند.
کشت نازوفارینگل : ترشحات مخاطی بالاترین بخش گلو به منظور بررسی هر گونه رشد به آزمایشگاه ارسال می شوند.
عکس برداری از نای : به منظور بررسی میزان باریک بودن نای انجام می شود.
عکس برداری از قفسه سینه به منظور مشاهده عفونت در ریه ها
آزمایش خون : شمارش کامل خون، نشان دهنده ی افزایش تعداد گلوبول های سفید خون است.
لارنگوبرونکوسکوپی موثرترین راه برای تشخیص عفونت باکتریایی نای است.
عفونت باکتریایی نای یک بیماری غیر منتظره تهدید کننده حیات کودکان می باشد. عوارض احتمالی آن ممکن است شامل موارد زیر باشد:
عفونت باکتریایی نای خطر قابل توجه انسداد نای را به همراه دارد که ممکن است منجر به مرگ شود به طوری که تمرکز اصلی بر حفظ آشکار نای است.
گذاشتن لوله در نای : این وسیله، لوله ای است که به منظور کمک به تنفس در راه های هوایی قرار داده می شود و به ونتیلاتور متصل است(دستگاهی که به تنفس کمک می کند).
آنتی بیوتیک ها اساس درمان هستند و از طریق وریدی به بیمار داده می شوند.
به طور کلی با ورود به ICU بیمار به نظارت مستمر بر فشارخون، نبض، درجه حرارت، و میزان اکسیژن نیازمند است.
موثرترین راه به منظور پیشگیری از عفونت باکتریایی نای، واکسیناسیون است.
واکسیناسیون برای مقابله با آنفولانزا، سرخک و استرپتوکوک پنومونیه به منظور جلوگیری از پیشرفت عفونت برای تمام کودکان ضروری است.
پیش آگهی تراکئیت باکتریایی به همراه تشخیص زود هنگام و درمان موثر بیماری بسیار خوب است.
بسیاری از کودکان مبتلا به تراکئیت با درمان زود هنگام و به موقع بدون داشتن عوارض بلند مدت بهبود می یابند.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com