دمانس لوب پیشانی – گیجگاهی

احتمالاً درباره­ ی بیماری آلزایمرتان چیزهایی شنیده ­اید. این بیماری شایع­ترین نوع دمانس است. انواع دیگری از دمانس هستند که کمتر شناخته شده­ اند. دمانس لوب پیشانی – گیجگاهی (FTD) یکی از آن­هاست. این بیماری افراد بین ۴۵ تا ۶۰ سال را درگیر می­ کند. دمانس یک مشکل جدی در توانایی­ های تفکر است. دمانس باعث بروز مشکل در انجام فعالیت ­های روزمره مثل کار کردن، رانندگی و یا آشپزی می­ شود. دمانس لوب پیشانی – گیجگاهی بر روی قسمت ­هایی از مغز اثر می­ گذارد که مسئول کنترل مهارت­ های اجتماعی، تصمیم­ گیری و قضاوت است. این بیماری با آلزایمر فرق دارد. اگر شما به آن مبتلا شوید، ابتدا حافظه­ تان مختل نخواهد شد، اما ممکن است کارها و فعالیت ­هایتان برایتان مشکل شود و یا کارهای عجیب انجام دهید. ممکن است متوجه شوید تمرکز کردن برایتان سخت شده است و انگیزه ­تان کم شده است. در طول زمان شخصیت شما تغییر خواهد کرد و به تدریج راه رفتن، صحبت کردن، برنامه­ ریزی برای فعالیت­ ها، کار کردن و مراقبت کردن از خودتان برایتان مشکل می­ شود. اگر شما بدانید که چه چیزی در انتظار شماست، به شما و خانواده­ تان کمک می­ کند تا برای تغییرات پیش رویتان آماده شوید.

علت دمانس لوب پیشانی – گیجگاهی چیست؟

دانشمندان به طور قطع نمی­ دانند این بیماری چرا بوجود می ­آید. دمانس لوب پیشانی – گیجگاهی زمانی اتفاق می ­افتد که سلول­ های عصبی دو لوب از مغز (پیشانی و گیجگاهی) تخریب می­ شوند. این مسئله باعث کوچکتر شدن این لوب­ ها می­ شود. پزشکان معتقدند FTD می­ تواند علل ژنتیکی داشته باشد، حدود ۴ نفر از ۱۰ نفر مبتلا به FTD، بستگانی دارند که به این بیماری یا انواع دیگر دمانس ابتلا دارند.

علائم دمانس لوب پیشانی – گیجگاهی چیست؟

مشکل است که بگوییم کدام علامت قبل از همه­ ایجاد می­ شود. این بستگی به آن دارد که تخریب بافت مغزی در کدام ناحیه اتفاق می ­افتد. اگر تخریب در ناحیه ­ای باشد که مسئول تصمیم­ گیری شما است، ممکن است اولین علامت شما مشکلات در مدیریت پولتان باشد. همچنین می­ تواند ابتدا در قسمتی تخریب ایجاد شود که مسئول احساسات شما است. بنابراین ممکن است شما دیگر تشخیص ندهید که یک شیء خطرناک است. معمولاً قبل از اینکه خودتان متوجه شوید، خانواده­ تان متوجه کارهای عجیب شما خواهند شد. علائم احتمالی دیگر FTD عبارتند از:

• مشکلات هیجانی
• از بین رفتن علاقه نسبت به چیزهای دیگر
• گوشه­ گیری و دور شدن از دیگران

این­ ها با گذشت زمان شدیدتر می­ شوند.

دمانس لوب پیشانی – گیجگاهی چگونه تشخیص داده می­ شود؟

تشخیص اینکه یک فرد مبتلا به دمانس لوب پیشانی – گیجگاهی است، مشکل خواهد بود. این به خاطر آن است که دمانس لوب پیشانی – گیجگاهی علائم بیماری­ های دیگر مثل پارکینسون، آلزایمر، افسردگی و شیزوفرنی را تقلید می ­کند. اگر هر رفتار غیرعادی دارید نزد پزشک بروید. او در مورد داروهای مصرفی و سابقه خانوادگی­ تان خواهد پرسید. همچنین تست ­های دیگر خونی از شما می­ گیرد تا سایه علل احتمالی را رد کند. ممکن است شما را به یک نورولوژیست ارجاع دهد تا چیزهایی مانند تعادل، رفلکس­ ها، حافظه و قدرت تفکر شما را بسنجد. او ممکن است یکی یا بیشتر از یکی از تست­ های زیر را برایتان درخواست کند.

• الکتروانسفالوگرام (EEG): که فعالیت الکتریکی مغز شما را اندازه می ­گیرد.
• CT اسکن: که تصاویر واضحی از مغز شما توسط اشعه X می­ گیرد.
• MRI: که با استفاده از مغناطیس و امواج رادیویی باعث تشکیل تصاویری از مغزتان می ­شود.
• اسکن PET: عملکر مغزتان را نشان خواهد داد.
• بررسی مایع نخاعی: این نمونه­ ای از مایع اطراف مغز و نخاع شما است.

زندگی کردن با دمانس لوب پیشانی – گیجگاهی

این بیماری یک وضعیت تهدیدکننده حیات نیست. اما شما باید به دنبال پزشکی باشید که بداند چگونه می ­تواند در سریع­ترین زمان ممکن آن را کنترل کند. با کارشناسان درمان اختلال های تکلم، فیزیوتراپ ­ها و پرستاران برای کمک به مدیریت وضعیت تان همکاری کنید. همچنین باید در مورد انجام این ­ها فکر کنید:

• از پزشکتان بپرسید که آیا دارو به شما کمک خواهد کرد؟
• یک گروه حمایتی پیدا کنید.
• اطلاعاتتان را با خانواده و دوستان به مشارکت بگذارید.
• یک ارزیابی برای رانندگی انجام دهید.
• ورزش کنید و غذای سالم بخورید.

پزشکتان در حال کسب اطلاعات بیشتری در مورد این نوع از دمانس هستند که این موضوع باعث بهتر شدن تشخیص و مراقبت از آن می­ شود.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com